Sabah kalktım anna yanımda uyuyordu uyandırmadan kalktım üstümü giyindim kapıyıda arkamdan yavaşça çekerek çıktım koridorda yürüyordum clarynin oda kapısının yarı açık olduğunu gördüm hafifçe elimle aralayarak yanında evanın yattığını gördüm hayır dün o boynumda ağladı yapmaz yo hayır bu yine bi oyun diyerek içeri girdim yüz üstü yatan claryi kendime çevirdim yüzünden kan akıyordu siktir çıkmam lazımdı yine oyun oynuyordu yoksa delirecektim hemen ayna bulmam lazımdı yoksa herkesin yüzü kanayacaktı sanırım aynanın karşısına geçtim ve kendimi gördüm
-Beni burdan kurtarman lazım bizi ele geçirdiler
-Sen bensin
-Hayır ben senim beyninmizde yer değiştiriyoruz düşüncelerin beni buraya seni ise oraya sürüklüyor sen ne zaman evanı aklına getirirsen o oyununu oynuyor aynaları kırdırmaya çalışıcak eğer kırarsan ölürüz güzel hareket ediyor duygularımızdan gidiyor
-Beni yenemez ANLADINMI ?
O an aynada kendimi boğduğumu gördüm ve nefesim de kesiliyordu kahretsin aynayı kırmam lazımdı olmaz ölebilirdim olmaz ama kırmazsam da ölecektim en iyisi kırmaktı ama mantıklıca kendimi bir vampir olarak düşündüm vampirler biz tarafından hançerlenecekken dikkat dağıtırlar bizde pek dağılmaz ama denerler denemekten ne zarar gelecek diye düşünerek ve yavaşca nefesim azalarak kısık sesle daha çok boğ ölmek istiyorum dur yardım edeyim diyerek kendi boğazımı sıkmaya başladım ikimizde diz çöktük aynadaki görüntüm benden daha kötü duruma geldi daha hızlı sıktım ve aynaya tekme atarak aynayı kırdım yaşıyodum yapmıştım onun kalp hızını arttırıp kendimi azalttığımda kırmam beni öldürmedi ve uyanmıştım oyundan clary tek başına uyuyordu bense koşarak annaya gittim üstünü giyiniyordu korkmuştum ona bir şey olacak diye koşarak sarıldım
-Heyyy ne oldu yavaş
-iyimisin
-iyiyim sevgilim yeni kalktım
-Tamam hadi giyin işimiz var
Olabildiğince hızlı giyindi elimi tutarak gidelim hazırım dedi elinden tuttum aşağı inerken yine mi sen hadi ama....
