Son hızla yere düşmeye devam ediyordum ki yere az kala sebastian beni yakaladı.
-seni yakalamasaydım ölebilrdin.
-şu andada ölüyorum çok hızlı düştüm.
-evet çok özür dilerim dikkatimden kaçmış
-yakaladığın içinde saol.
-önemli değil kolay oldu.
-beni yere indirirmisin?
-tabi.
yere indirdi sebastian beni sapa sağlamdım yere düşcem diye bir an çok korkmuştum ipin kopması olumsuzluktu hemde çok büyük sanki o ipi başka biri koparmış gibi.
-sebastiannnnnn (bağıran ben değildim)
-sen sen kimsin???
-tanımadın'mı beni?
-sebastian neler oluyor.?
dememle beni bir el duvara fırlattı ve yere düştüm...
-claryyy
sebastian yanıma geldi neyim var diye baktı ve.
-sen kimsin çıksana ortaya.
-benim kim olduğumu öğreneceksin ama şimdi değil hı bu aradada ipi son anda kesen bendim düşüp ölmeni istemiştim..
-neden ?
-öğrenirsiniz şimdi gitmem lazım küçük kız ve sebastian.
-dur gitme.
-merak etme yine gelicem.
o ses gitti o bulut da gitti.
-sebastian o kimdi?
-bilmiyorum ama tanıdık bir sesti.
-annene söylemelimiyiz sence ?
-hayır elçilere gitmeliyiz.
-elçi ne ?
-herşeyden sorumlulardı kimin ne yapyığını bilirler . zihin okurlar.
- ne zaman gidicez peki ve ben gelecekmiyim.
-evet geleceksin ve hadi çabuk hazırlan .
-tamam .
-odanın kapısından alırım seni bekle beni.
-ben gidiyorum sen gelirsin.
-tamam gelirim çabuk hazırlan buraları toplamam 5 dakkamı almaz.
-tamam anladım çocuk değilim ya.
sebastian ı bekliyordum ama bir türlü gelmedi korktum ya bi zarar geldiyse yada bşi olduysa antreman yaptığımız salona gittim ve kapıyı açtım aman tanrım sebastian............
