"yine mi okula gidiyorsun?"

1.5K 86 64
                                    

Bts - Dimple
--

Engel olamıyordum. Gözyaşlarıma engel olamıyordum. Alt kattan bağrışma seslerini duydukça aklımı yitirecek gibi oluyordum.

Yine klasik bir akşamdı. Klasik derken yine annem ve babam kavga ediyordu. Bu kavgalar hiçbir zaman bitmiyordu. Şuan aşağıda öyle şiddetli bir kavga vardı ki elim ayağım titriyor, endişeli gözlerle kapıya bakıyor ve elimden hiçbir şey gelmiyordu. Aşağı inip kavgaya engel olamıyordum. Çünkü aşağıya inersem her şeyin daha da kötü olacağını biliyordum.

Bir keresinde bir cesaret odamdan çıkıp aşağıya indim. Kavgaya engel olmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım. Babamdan hakaret yedim, şiddet gördüm ve sayılmayacak kadar küfüre maruz kaldım. Her gün annemi dövmesi canımı yakıyordu. Her ne kadar baskıcı olsa da o benim annemdi. Bir kadındı. Ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Çünkü aynılarına ben de maruz kalıyordum.

Sabah bu sefer kavga sesleriyle değilde alarmımın sesiyle kalktım. Banyoya gidip işlerimi hallettikten sonra giyindim. Daha sonra her ne kadar istemesemde aşağı kahvaltı yapmaya indim.

"Günaydın"

Sesim korktuğum için biraz cılız çıkmıştı. Ama sorun değil her sabah oluyordu bu zaten.

"Yine mi okula gidiyorsun?"

Artık babamın bu sorularından bıkmıştım. Babam benim okumamı istemiyordu. Onun yüzünden liseyi bile zar zor bitirmiştim. Üniversiteyi okumak için neredeyse ayaklarına kapanmıştım. Şuan üniversiteye gidiyordum. Hukuk kazanmama rağmen,okulu bırakıp hâlâ onun  şirketinde çalışmamı istiyordu. Ama ben istemiyordum. Okuyup kendi mesleğimi elime almak istiyordum.

"Evet baba."

"Ben sana okumayıp benim yanımda daha iyi çalışırsın demiştim, şimdi it gibi gidip gel o okula."

Artık bu sözlere alıştığım için sadece kafamı sallamakla yetindim. Aslında ona karşı çıksaydım büyük ihtimalle dayak yerdim. Bu yüzden hep sustum.

Babamın aksine annem okumamı isterdi. O ders çalışmam konusunda baskı yapıyordu. Ama babam her şey de baskı yapıyordu. Yani babama kıyasla annemi daha çok seviyordum.

Kahvaltımı bitirdikten sonra anneme el sallayıp cehennemden yani evden çıktım. Okula vardığımda bahçedeki banklarda sohbet eden arkadaşlarımı gördüm. Beni fark ettiklerinde koşarak yanıma geldiler.

"Naber tilki"

Bu Chan hyungdu,Chan hyung benim en büyük destekçimdi. Ailem kavga ettiği zaman ona yazardım. O da beni arayıp beni sakinleştirmeye çalışırdı. Ona minnettardım.

Sonra Felix hyung "hadi bakalım sınıfa gidelim" dedi ve sınıfa çıktık. Sınıfa girdiğimde Seungmin hyung ile sohbet eden Hyunjin'i gördüm. Hyunjin'le liseden beri tanışıyordum. Aslında lisenin başından beri ondan hoşlanıyordum. İlk başta erkeklere ilgi duyduğunu anlayamamıştım. Ama Hyunjin ile tanıştıktan sonra bunu anlamıştım. Zaten daha sonra da o da bana karşı bir şeyler hissettiğini söyledi ve sevgili olmuştuk.

Hyunjin ailemin ne kadar baskıcı olduğunu biliyordu. Ailem uyuduktan sonra dışarı çıkıyor onunla parkta buluşuyordum. Bazen kendimi tutamayıp yanında ağlıyordum. O da bana sarılıp beni sakinleştirmeye  çalışıyordu. Bana her zaman yanımda olacağını söylüyordu. Bunu seviyordum. Bana sarılmasını, saçlarımı okşamasını,öpmesini,her şeyin iyi olacağını söylemesini ve yanımda olmasını... Onun her şeyini seviyordum. Ama ailem bir erkekle sevgili olduğumu öğrense beni yaşatmayacaklarını bildiğime rağmen Hyunjin için bunları göze alıyordum.

Beni fark ettiğinde Seungmin hyung ile konuşmayı bitirip yanıma geldi ve sarılıp, dudaklarıma minik bir öpücük bıraktı ve beni sıraya oturttu. Yüzümü hayranlıkla izlerken -ki ben de öyle izliyordum- kaşımdaki yara izini fark etti. Sinirlenmiş gözüküyordu.

"O şerefsiz herif yine mi sana vurdu?"

"Önemli değil sevgilim alıştığımı biliyorsun" dedikten sonra yaranın üzerine elimle bastırıp acısa da bunu belli etmeyerek "bak acımıyor." dedim.

O da yüzüme yaklaşıp yaranın olduğu yere bir sürü öpücük bırakmaya başladı. Bir yandan gülerken bir yandan da durmasını söylüyordum. En son zil çaldığında da son kez dudağıma bir öpücük bıraktıktan sonra sırasına geçti. Ben ise hâlâ salak gibi sırıtıyordum. Onu çok seviyordum. Kelimlerle anlatamacak kadar çok seviyordum. O da beni çok seviyordu.

______

Merhabalaarr, bu benim ilk kurgum oldugu icin kotu olmus olabilir umarim begenirsiniz

Oy vermeyi ve yorum yapmayi unutmayin diger bolumlerde gorusmek uzereee

Moral of the Story | HyuninHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin