Moral of the Story | Hyunin

"seni yağmurlar kadar seviyorum bebeğim"

Tuğkan - Belki De
--

Jeongin

"Ya hadi."

"Dur ya panik yaptırma."

Eve geldiğimde Soobin'le beraber dizi izledikten bir süre sonra sıkılmıştık ve PlayStation oynamaya karar vermiştik. Ona olanları anlatmıştım ve yine Hyunjin'e sinirlenmişti. Adamın adının geçtiği yerde zaten direk sinirleri tepesine çıkıyordu. Biraz daha oynadıktan sonra o kazanmıştı.

"İşte bu be."

Ayağa kalkıp sevinç gösterisini yaptıktan sonra geri yerine oturdu.

"Hile var ama ya sürekli sen kazanıyorsun."

Deyip sahte bir sinirle dudaklarımı büzmüştüm. O da daha çok gülmüştü.

"Hayır bebeğim sen oyunda kötüsün."

"Gıcıksın."

"Biliyorum."

Biz gülüp atışmaya devam ederken telefonuma gelen mesajla gözlerimi ekrana çevirmiştim. Yabancı bir numaradan gelmişti ve telefonumu elime alıp mesaja tıkladım.

+08********
Jeongin merhaba
Ben hyunjin

Ne? Cidden mi? Bir insan kendi imkanlarıyla ancak bu kadar yüzsüz olabilirdi. Ona dolaylı yoldan siktir git dememe rağmen hâlâ peşimi bırakmıyordu.

Jeongin
Ne?
Hala hangi yüzle yazıyorsun?

+08********
Jeongin bak çok haklısın
biliyorum ama lütfen bir yerde buluşup konuşalım
Sana her şeyi anlatacağım
Lütfen

Mesaja hayretle bakarken kafamı Soobin'e çevirdim. O da mesajları görmüş olacak ki kaşları çatık bir şekilde ekrana bakıyordu.

"Ne diyeceğim?"

"Hemen engelliyorsun Jeongin."

"Soobi-"

"İtiraz kabul etmiyorum Jeong, hemen engelle."

Tam ağzımı açmıştım ki tekrardan gelen mesajla ağzımı geri kapattım. Acaba onumla konuşmalı mıydım? Bu soruma yanıt bulamazken en son karar vermiştim. Onunla konuşacaktım. Biraz yalan dinlemekten zarar gelmezdi. Öyle değil mi?

"Onunla konuşacağım."

"Yine seni üzecek."

"Hayır Bin, buna izin vermeyeceğim."

"Ben de senin gitmene izin vermeyeceğim."

"Soobin bebeğim lütfen bak. Bana güvenmiyor musun?"

"Sana güveniyorum ama ona güvenmiyorum."

Ona sırnaşıp sarıldığımda duygu sömürüsü yapmaya başlamıştım. Onunla konuşmam gerekti çünkü yılların biriktirdiği bütün soruları ona soracaktım. Birkaç yumruğumdan da kaçamayacaktı tabii.

"Gidebilirsin ama sakın eve ağlayarak gelme yoksa çok fena yaparım."

"Tamam tamam. Söz veriyorum."