İstediğim hiçbir şey yolunda gitmiyordu. Zaten ne zaman gitmişti ki şimdi gitsin değil mi? Ailem gün geçtikçe daha çok kavga etmeye başlıyor, Hyunjin'in benden uzaklaştığını hissediyor ve ben gittikçe çöküyordum. Her zaman Chan hyungun bana söyledikleri işe yararken,şuan onlar bile yaramıyordu.
Sürekli ellerim titriyor,nefes alamıyor, kalbim normalinden fazla atıyordu. Hayatımda böyle birileri varken bunlar asla bitmeyecekti. O birileri ise başında babam,annem ve zorbalarım.
Okula bir ruh gibi gidip geliyordum. Bu durumumu Chan hyung fark etmiş olacak ki sürekli beni kontrol edip duruyor,ne olduğunu soruyordu. Kafam öyle bir doluydu ki hiçbir şey anlatamıyordum. Ağzımı açmaya bile eriniyordum.
Birkaç haftadır da yemeden içmeden kesilmiştim. Kilo verdiğim her halimden belli oluyordu. Ama ailemin umrunda mıydı? Hayır. Hiçbir zaman da olmadı zaten. Hyunjin'i zaten çok az görüyordum. Neden mi? Çünkü sürekli o Suyeong denen kızın yanındaydı. Arkadaş ayağına gözümün önünde flört ediyorlardı ve bu benim kalbimi parçalıyordu.
Onlar öyle yapınca bir bahaneyle yanlarından ayrılıyordum ve kendimi bir köşeye atıp ağlıyordum. Başka ne yapabilirdim ki? Beni tersliyordu. Beni,sevgilisini o kız için kırıyordu. Değer miydi peki?
Yine hyunglarımla öğle yemeği için dışarı çıkmıştık. Ama ben bir şey yemiyordum çünkü midem almıyordu. Yemeğe baktıkça midem bulanıyor,kusmak istiyordum. Bu halimi gören Felix hyung bana döndü ve konuşmaya başladı.
"Jeong neden yemiyorsun?"
"Midem almıyor hyung."
"Ne demek miden almıyor. Şuraya bak Jeongin ne kadar zayıflamışsın. Üflesem uçacaksın."
Minho hyungun bu dediğine acı bir şekilde gülmüştüm. İçimin acımasındandı. Dokunsalar ağlayacak haldeydim.
"Jeongin neyin var?"
Dedi yanımdaki Chan hyung. Ben ise başımı iki yana salladım. Tabi salladığım için yan masamızdaki Hyunjin, Suyeong ve arkadaşlarını görmüştüm. İşte yine aynı şey oluyordu. Gözlerim dolmuştu. Chan hyung yine konuştu.
"Jeongin sen gerçekten iyi misin?"
Dolu gözlerimle Chan hyunga döndüm ve başımı hayır anlamında iki yana salladım.
"Hayır hyung canım yanıyor."
Demiştim ve hıçkırmıştım. Çoktan göz yaşlarım akmaya başlamıştı zaten. Chan hyung hemen kolları arasına almıştı beni. Tüm ihtiyacım buymuş gibi daha çok ağlamaya başlamıştım. Chan hyung kötüleştiğimi görünce beni oradan uzaklaştırdı ve okul dışına çıktık. Beni arabasına bindirdi ve o da sürücü koltuğuna yerleşip ellerimi tuttu.
"Keşke bunları hiç yaşamamış olsaydın meleğim. Keşke onunla hiç tanışmasaydım,keşke o ailede doğmasaydın. Keşke, keşke,keşke keşkeleri sikeyim hiçbir işe yaramıyorlar."
Sonlara doğru sinirlendiği için sesini biraz yükseltmişti.
"Seni anlıyorum hyung. Ben de bunları istemezdim. Ama onu çok seviyorum hyung, ben ona kızamıyorum,kıyamıyorum canım yanıyor hyung ben ne yapacağım bilmiyorum."
Demiştim ve yine ağlamaya başlamıştım. (Cok sinirliyim yazamiyorum)
"Şimdi okul bitiş saatine kadar arabam da kal tamam mı? Akşam eve öyle dönersin."
"Tamam hyung."
Chan hyungla biraz daha sohbet etmiş ve akşamı beklemiştim içimde kötü bir his vardı. Umarım yanlış çıkardı.
Hani demiştim ya Hyunjin ile birlikteyken telefonuma mesajlar gelmişti diye. Aptal ben bunu yeni hatırlıyordum. Hemen telefonumu cebimden çıkartıp mesajlaşma uygulamasına girdim ve bilinmeyen numaraya bastım.
+085******* "bilinmeyen numara" olarak değiştirildi
Bilinmeyen numara Merhaba Jeongin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu senin sevgilin değil mi? Onu çok sevdiğini her halinden görüyorum. Ah ne yazık ama o seni sevmiyor.
Jeongin Sen kimsin? Hem evet o benim sevgilim Ve beni sevmediğinden neden bu kadar eminsin? Saçma sapan oyunlarınızı kesin artık. İlişkimiz sizi bu kadar mı kudurttu :D
Bilinmeyen numara KEKSİWKOAKWOALA Cidden acıyorum sana
Jeongin ? Pardon Kimsin sen ne saçmalıyorsun?
Bilinmeyen numara Kim olduğumu söyleyecek kadar aptal değilim innie ~
Jeongin Tanrım bana sabır ver Bana öyle seslenme Sadece bir kişi öyle seslenebilir bana Seninle uğraşamam Bye
Bilinmeyen numara İleride ne olacağını bekle ver gör jeongin
Mesajlaşma uygulamasından çıktım ve kafamı arkaya yasladım. Neler oluyordu böyle? Niye birden bir çok kişi Hyunjin'in beni sevmediğini söylüyordu?
Ah kendimi mi kandırıyorum ben. Hyunjin benden zaten uzaklaşmıştı. Haklı olabilirler miydi? Belki evet. Ama bunu kendime yediremiyordum. Canımdan çok sevdiğim adamın böyle yapmasını,her şeye rağmen onun için bütün riskleri göze almama rağmen bunu kendime yediremiyordum. Bu oyun daha nereye kadar sürecekti? Avazım çıktığı kadar bağırmak, ağlamak, yıkmak dökmek istiyordum.
