Normalde derslerde sürekli uyurdum. Ama bu sefer uyumayıp düşünmek için elimde iyi bir sebep vardı.
Azra'ya açıklama yapmak zorundaydım. Sonuçta sevdiğim çocuktan hoşlandığı söylüyordü ve biz Araf'la anlam veremediğim şekilde yakınlaşıyorduk.
Yakınlaşmak dediysem konuşmak işte. Bana bakmaz, benimle konuşmaz bile düşünürken bugün sahilde buluşacaktık.
Neden bunlar Azra'nın benle konuşmasından sonra oldu ki? Hay şansıma..
Servise bindiğimizden beri Azra'nın eve gidince görüşücez bakışlarıyla çok sık karşılaştığımı fark ettim. Açıkçası pek kafama takmadım bu bakışları.
Kapıyı açıp içeri girince " Biz geldik annneeeeğğ " diye böğürdüm resmen ama anlaşılan o ki annem yine evde yoktu. Yine mesaiye kalmıştı.
Çantamı yere atıp salondaki koltuklardan birine yayıldım. Tabi Azra hemen dibimde bitti.
Olan biten ne varsa anlatmıştım. Gerçi pek olan biten birşeyde yoktu sadece ben klibim çekilirmiş edalarıyla yürürken, beni, bana araba çarpmasından kurtarmıştı.
- İşte bu kadaar, hadi şimdi git başımdan Azra, dedim alaylı sesimle. Karşımda kahkaha atıyordu, süslü ne olacak hıh!
- İnanamıyorum sana Azel ya hahahah.
- Azra sus çarparım ağzına he, diye tehditvari sesimi kullandım elimi de hafif kaldırarak destekledim kendimi.
Azra gülmeyi kesti. Adamı böyle yola getirirler diye düşünürken hemen konuşmaya devam etti.
- Saat 5te Araf'la buluşacaksın.
- Evet.
- İyi de onunla buluşması gereken benim, ondan hoşlanan benim.
Hey Yarabbii, ne diyor bu kız ya. Sesimi hafif yükselterek ama böyle çok hafif " Ama " dedim.
- Ama kurtardığı kişi benim.
- Her neyse. Bana yardım edeceksin Azel.
- Ne yardımı?
- Araf'ın yanına gittiğinde benim hakkımda konular aç. Kendini bana yakın hissetsin. Yani aramızı yap diyorum canım kardeşim!
Hah! Aralarını yapacakmışmışım yok daha neler! Yok daha neler değil o senin kardeşin dedi iç sesim.
Haklıydı da. Kardeşim benim canımdı, kanımdı. Onun üzüldüğünü görmeyi istemezdim. Ben kolay kolay üzülmezdim, onun gibi değildim. Araf'ı bir şekilde unutabilirdim.
- Tamam. Araf'la konuşacağım.
Dediğimde sevinçten gözleri parladı. İçimden bir ses sanırım onu gerçekten unutman gerekiyor, kardeşinin sevgilisi olacak kişiyi sevemezsin dedi. Lanet iç sesim haklıydı.
- Kardeşler bugünler için var. Dediğimde yanağıma sulu bir öpücük bıraktı. Bende kalkıp hazırlandım.
Hava sıcaktı altıma kot etek giymeyi tercih ettim. Üstüne siyah askılı bir tişört giyip saçlarımı at kuyruğu yapıp aşağı indim.
Siyah vanslarımı giyip evden çıktım. Bu sefer dikkatlice karşıdan karşıya geçtim, ne olur ne olmaz yine rezil olmayalım!
Sahile gittiğimde Araf'ın çoktan geldiğini hatta bir numaralı bankımda oturduğunu gördüm.
Birden boğazımda bir yanma hissettim. Ve yanına doğru ilerledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ SİYAH - ASKIDA -
Teen Fiction" Sen siyah gibisin. Soyutlamışsın kendini dünyadan, diğer renkleri hiçe saymışsın. Oysa siyahı gökkuşağından bile atmadılar mı? " diye sordum. " Ne gökkuşağına nede diğer renklere ihtiyacım yok, zaten gece bana ait." diye karşılık verdi. Bu cevabı...
