Bad Reputation

04 - Cezaya kalma ve tüy yumağı saçlar

Medya; 1985 - Bowling For Soup

Önceki bölümü okumayı unutmayın, iyi okumalar💞

BAD REPUTATION

4. Bölüm

Cezaya kalma ve tüy yumağı saçlar

Jungkook ve adının sonradan Jack olduğunu öğrendiğim futbol kaptanı çocuğu bahçede görmemden bu yana 3 hafta geçmişti. Bu 3 haftalık süreçte okula daha da ısınmış ve grup için bir sürü çalışmalar yapmıştık.

Sam'le ise ortak derslerimiz ve arada şanslıysam denk geldiğimiz teneffüsler dışında pek konuşmamış, istediğim yakınlığı hala elde edememiştim. Bu geçen 3 hafta boyunca ise Sam'e karşı duygularımı gözden geçirip, hoşlantıdan çok bir beğeni olduğunu fakat onun herhangi bir adımıyla hoşlantıya dönüşebileceği kanaatine varmıştım.

Ve ah, şu Jungkook Jeon konusuna gelirsek; arada küçük sürtüşmeler olmamış değildi. Çünkü tanrım, cidden ona sinir olmam elimde olmayan bir şeydi. Belli ki onun duyguları da karşılıklıydı ki en basitinden hocanın sorduğu bir soruya cevap vermek için bile küçük çaplı düellolara girmiştik. Aramızda hala düzgün diyebileceğim bir sohbet veyahut bir olay bile gerçekleşmemişti. Hepsi ikimiz arasında anında yaşanıyor ve o anda kalıyordu.

"Yeni tellere ihtiyacım var." Freddie, bir eli cebinde yanımda yürürken diğer elinde tuttuğu kopmuş teli gösterdi. En sonki provada gitarının üzerine çok yüklenmiş olmalıydı.

"İstersen çıkışta seni götürebilirim."

"Kardeşinle zor olmaz mı?"

"O bücür benim arabama biniyorsa buna katlanmalı." Yüzümü Mia'nın konusu geçtiği için iğrenmiş gibi yaparken Freddie nadir gördüğüm gülümsemelerinden birini gösterdi.

"Hem artık araba grubun bir parçası sayılır." diye eklerken bir kolumu Freddie'nin omzuna attım. Bu 3 haftalık süreçte değinmeyi unuttuğum bir konu arabamdı.

Artık çoğunlukla bizim evin garajında yaptığımız provalar nedeniyle arabayı sık kullanır olmuştuk. Üstelik aramızda verdiğimiz bir kararla yakın zamanda bir sprey boya ile kamyoneti boyamayı düşünüyorduk. Renkli harflerle "Çorbadaki Çoraplar" isminin güzel duracağını düşünüyordum ve grubumuzu temsil etmesi hoş olucaktı.

Tabii bunca yeni olayın arka planında en çok acı çeken kişi Mia'ydı. Çıkışlarda bazı günler sadece ikimizin olmaması özellikle ilk başta fazlasıyla mızmızlanmasına yol açmıştı. Bana "Hepsi birbirinden tuhaf tiplerle aynı arabaya binmem!" diyerek bağırdığı zaman sadece kahkaha atıp "O zaman eve kadar yürüyebilirsin." demiştim. O günün akşamında evde, gerçekten inatla yürüyen bir Mia'nın katliamı vardı.

Üstelik buna eve geldiğinde de garajda gördüğü aynı tipler katılınca tuhaf sesler çıkarmış, benden nefret ettiğini kelimenin tam anlamıyla çığlık atarak söylemişti. Simon, rahatsız oluyorsa başka yerde yapabileceğimizi söylese de buna karşı gelmiş, Mia'ya sırıtıp göz kırparak annemin sorun etmediğini söylemiştim. Tabii o ana kadar anneme şikayet etmeyi düşünen Mia bu haberle beraber sızlana sızlana odasına çıkmıştı.

Diğer günler Mia artık "tuhaf" arkadaşlarımı kabullenmiş olacak ki kollarını göğsünde bağlayarak arabanın en önünü herkesten önce kapıyor, arada, kendine ne kadar engel olmaya çalışsa da, bizimle beraber gülüyordu. Gülmediği zamanlar ise hala o inadını koruyor ve camdan dışarı çatık kaşlarıyla bakıyordu.