Mysterious University Season 2 (#On - Going)

16

It’s already 7 ng gabi nasa pilipinas airport na ako pero wala padin sila kuya. Pagod na pagod ako at tila pinipigilan kulang ang sarili na mawalan ng malay ba’t ba kasi ang bagal nilang dumating?

Tumayo ako sa kinauupuan ko pero halos bumagsak ako sa semento ng mandilim ang paningin ko mabuti at may nakasalo sa‘kin.

“Ba-babe?!”

Mariin kung dinilat ang mata ko,  And I saw kuya na nakahawak sa beywang ko kaya naman ngumiti ko.“Ku-kuya?” mahinang sabi ko.

Yumakap ako sa kan‘ya dahil sa ang totoo ay gusto kung kumuha ng lakas dito para di ako tuluyang mawala ng malay perp bigla nalang akong binuhat ni kuya kaya di na ako pumalag.

“An-ano nangyari d‘yan dre?” dinig kung boses ni adrian.

“Nawalan ba‘yan ng malay?” dinig kung tanong ni Dake.

“Hala! Baka naman sinuntok nong parents ni Kim.” kleint said.

Naramdaman kung binaba ako ni kuya sa upuan kaya di na ako kumibo bagkus ay inilagay ko ang sarili ko sa tahimik para makatulog ako ng maayos.

_____

Nagising ako sa isang madilim na bahagi ng sulok na kwarto kaya napakunot noo ako?

Nasa bahay naba kami? Tanging tanong ko sa sarili ko,  pero alam kung hindi ko naman to kwarto? Di kaya kwarto to ng isa sa mga Cboys?

“Moy?”
Halos lumaki ang mata ko at napalingon sa bahagi ng kwarto ng may madinig akong boses kay ako lumabas pero nagulat nalang ako ng mapansin nasa Unit pala ako ng M.U.

Inikot ko ang paningin ko at pansin kung may isang lalaking nakatayu sa di kalayuan at nakatalikod sa‘kin, kahit sa malayu kita ko at ramdam ko kung sino ang taong iyon.

“S-Sk?”

Unti unti itong humarap sa‘kin at ngumiti dahilan para maramdaman kung tumulo ang luha ko. Tumakbo ako papalapit sa kan‘ya saka ito niyakap.

“I-I’m So-sorry? Ka-kasalanan ko. H-hindi ko sinasad‘ya.”

“Sssshh!!! Alam ko moy? Kaya huwag muna sisihin ang sarili mo. Tapus na nangyari na ang lahat kaya paki usap para sa‘kin,  unahin mo muna ang kasayahan at kapakanan mo bago ang ibang tao. Kahit ngayon lang moy? Maging selfish ka naman para sa sarili mo. Tama na ang pagdurusa pinaparusahan mo ang sarili mo simula ng nawala ako.”

Umiling ako saka tumingin sa mga mata n‘ya.

“Sk?”

“Wala na ako sa tabi mo para mapasaya ka moy? Wala na ako sa tabi mo para ituring kang prinsesa. Wala na ako sa tabi mo para samahan ka sa lahat ng bagay. Tama na ang panahong nakilala kita at naging masaya ako don,  pero oras na para palayain mo ako d‘yan sa puso mo. Kasi sa tuwing and’yan ako hindi muna nagagawang big‘yan ng pagkakataon ang mga taong gusto kang mahalin.”

“Hi-hindi ko kaya Moy? Kasi ikaw ang mahal nito? Kasi ikaw ang nag iisang laman nito. At ikaw mismo nagsabi sa’kin na hanggang sa huli sasamahan mo‘ko,  na-na hanggang sa huli nasa tabi kita... Pero-pero bakit ngayon and‘yan at andito ako? Ang hirap—ang hirap kasi kahit anong gawin ko ? Kahit anong paglilibang ko sa sarili ko ikaw at ikaw padin ang nakikita ko at nasasaktan ako sa tuwing naaalala ko ang dahilan kung bat nawala ka.”

“Nasasaktan ka,  kasi ako padin ang laman ng puso mo.  Kalimutan muna ako moy? Maging masaya kana. Alagaan mo ang sarili mo!”

Umiling ako ng unti unti s‘ya bumitaw sa‘kin saka hinawakan ang mukha ko.

Napapikit ako ng maramdamang lumapat ang labi n‘ya sa labi ko mga ilang minutes ng humiwalay ito sa‘kin.

“Mas magiging masaya ako kung nagawa munang pasayahin ang sarili mo. Kalimutan muna ako moy? Mag iingat ka.”