Mysterious University Season 2 (#On - Going)

29

√Luz Point Of View√

••••••••••••

Bwesit!!

Ano bang meron sa mystein na‘yan? At lagi nalang s’yang kinakampihan? Nakakainis.

At letcheng diary na‘yon? Kung hindi pa namatay si Dawn at Keil baka ako ang namatay hindi ko naman alam na buhay pa pala ang diary na‘yon. Bukod kay Sk isa ako sa pumatay sa dating press dito at ayukong makita o mabasa ng lahat ng iyon.

Tapus ngayon nawawala pa. What the h*ll is happening lagi nalang ba akong matatakot sa tuwing may makakita non? Inis akong Umakyat papunta sa unit ko pagkatapos ng nangyari kanina sa pool.

Arghhh!! Kung di lang siguro ako inawat kanina? Baka napatay kuna ang mystein na‘yon.

Napalingon ako sa likuran ko ng wala sa oras ng maramdaman kung may kumalabog dito. Ito ang unang pagkakataon na matakot ako kaya naman nagmadali akong lumakad.

“Si-Sino ka? Akala mo ba matatakot mo‘ko? Magpakita ka si—IKAW?!”

“OO.”

(BOOOOOOGGGGSSSSHH)

___

Nagising ako ng maramdaman ko ang sarili ko na nakatali sa kina uupuan ko. Kahit masakit pa ang batok ko ay mas minabuti kung igiwang giwang ang sarili ko para makaalis pero tila sobrang higpit ng pagkakatali sa‘kin.

“ANO BA PAKAWALAN MO NGA AKO DITO? ANO BANG KASALANAN KO HUH!”

“kasalanan? Wala naman. Pero sinaktan mulang naman ang babaeng mahal ko?”

“Mahal? HAHAHAHHA nagbibiro kaba? Mahal ba ang tawag sa ganon? Hindi pagmamahal ‘yon at pwede huwag kanang magmalinis d‘yan gusto modin naman s‘yang mamatay diba? How stupid you are.”

Nahinga ako ng malalim ng ilapat nito sa legs ko ang hawak n‘yang kutsilyo.

“I-ilayu mo nga s-sa‘kin yan?”

“Bakit natatakot ka? Nong pinatay mo ba si Dawn at Keil nakonsensya kaba? At sinaktan mo pa si mystein. Nagsisilos kaba? O takot kang malaman ang sekreto mo?”

“Pagnaka alis ako dito,  ako mismo ang papatay sa‘yu tandaan mo ‘yan.”

Ngumisi sya saka lumapit sa’kin.

“Yon ay kung mabubuhay kapa.”

“AHHHHHHH!!! PA-PAPATAYIN KITA.”

halos mapakagat labi ako dahil sa sakit ng bumaon sa legs ko ang hawak nitong kutsilyo.

Wala akong paki alam kung mamatay man ako ngayon ang mahalaga hindi pwede makita ang diary ng S-U ni minsan hindi ko pinangarap ang maging ganito ako pero sabi nila ang oras ay mabilis para sa kamatayan.

Talino ang ang pahalagahan pero hindi kung matibay ka buhay ka pero kung tanga patay ka.

“An-nong gagawin mo?”