Unicode~
'ဝုန်း!'
"ဟေ့ကောင်! ကျားလေးက အရက်သောက်တတ်တာပဲလား"
အနုံချာဆုံး အရက်ဆိုင်လေးမှာ အရက်သောက်ရင်တောင် ရန်စခံရဆဲ။ ဒီဝဋ်က မကျွတ်တော့ဘူးလား။ နေပျော်လွန်းလို့နေနေရတဲ့ဘဝမဟုတ်ပေမယ့် ရန်စခံနေရတာကို တကယ်မနှစ်မြိုပါ။
"အေး...သောက်တတ်တော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ"
'ခွမ်း!'
နဖူးပြင်ပေါ်က သွေးများစီးကျလာသည်။ ကျစ်! မနေ့က ဒဏ်ရာတွေတောင် မပျောက်သေးတာကို...ဒီခွေးမသား!! ကိုယ့်ခေါင်းပေါ်ကို ကြွေဖန်ခွက်တွေ သုံးခွက်လောက် ဆက်တိုက်ကျလာပေမယ့် အရက်ဆိုင်ကောင်တာက ဝန်ထမ်းလေးက မသိလိုက်မသိဘာသာ။
"ဘယ်သူမှ ကာကွယ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး။ သတ္တိရှိရင် ငါတို့နဲ့ တစ်ပွဲလောက်စမ်းလေ"
အိုး...တကယ် ဘလိုင်းကြီးပါလား။ ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော်သည်းခံမနေတော့..အရက်တစ်ပုလင်း ဆွဲယူပြီး ဆော်ထည့်လိုက်သည်။ သတိမထားမိပါဘဲ မျက်လုံးတွေက အနီရောင်ဖြစ်လာသည်။
"အနီရောင်ပါလား။ ဘယ်လိုလဲ သွေးပူနေပြီလား"
'ထွီး!'
ထိုလူမျက်နှာကို တံထွေးလှမ်းထွေးလိုက်တော့ သူ့ဒေါသက အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီ ထင်ပါသည်။ ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို ဆွဲညစ်ပြီး သူ့ခါးကြားက ဓါးမြှောင်ကို ထုတ်သည်။ ဒီအခြေအနေမှာ ခုခံသင့်လား ငြိမ်နေသင့်လားဝေခွဲမရ။ ခုချိန်ခုခံလိုက်ရင် လွတ်သွားနိုင်ပေမယ့် အငြိုးကြီးစွာနဲ့ အုပ်စုလိုက်လာနှောင့်ယှက်မယ်ဆိုတာ ကြိုသိနေသည်။
ဆိုင်အပြင်ဘက်ကို အကြည့်ရောက်သွားတော့ ရင်းနှီးနေတဲ့ ပုံရိပ်..။ သူ ကျွန်တော့်ကို ရပ်ကြည့်ပြီး ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော် အလိုမကျမှုကြောင့် မျက်ခုံးများကို တွန့်ချိုးမိသည်။ မိမိကို လည်ပင်းညစ်ထားတဲ့ ခံစားချက်ကို မသိတော့သလို ရန်ဖြစ်နေတာကိုလည်း အမှုမထားမိတော့။
အခု Kim Taehyung ဆိုတဲ့လူသားက ငါ့ကို အဖတ်မလုပ်တာလား။ လူတွေက ဒီပုတ်ထဲက ဒီပဲပါပဲ။ နည်းနည်းပါးပါးလေးမှ ယုံစားလို့မရဘူး။
၂ရက်တာလောက် ကိုယ်နဲ့ဆုံမိတာကို ခဏတဖြုတ်တော့ ဒီလူဟာလူကောင်းဆိုတဲ့အတွေး ဝင်မိသွားသေးသည်။
အမှတ်ရှိလိုက်တော့ Jeon JungKook.
လူသားက သားကောင်ကို ချဥ်းကပ်ခဲ့ရုံ သက်သက်ပဲ။
