Narnia; Dark love

Hoofdstuk 2 - the news

Susan

Peter geeft me een lichte kus op mijn kruin. "Wil je mee naar beneden? Je hebt de hele ochtend nog niks gegeten?" vraagt Peter stil. Ik schud mijn hoofd. "Suus!" Ik zucht. Als hij het begrijpt, dramt hij niet meer zo door. Juist wel, hij probeert je te beschermen! En als je het vertelt dus ook je kind! Zegt de stem in mijn hoofd "Peter-" zeg ik maar wordt onderbroken als de deur wordt geopend. Ik draai mijn hoofd naar de deur, om te kijken wie het is. Lucy en Ed, die achter haar staat. "Luus? Ed?" vraagt Peter verast. "Caspian zei dat we naar Susan moesten gaan"
"Caspian" grom ik tussen mijn tanden door. Maar gelukkig hoort niemand me. Ik zit nog steeds tegen Peter aangeleund en wenk mijn andere broer en zus. "Kom op het bed zitten, ik wil jullie wat vertellen" zeg ik. Een glimlach verschijnt automatisch op mijn mond. Peter, Edmund en Lucy kijken me met een mengeling van verbazing en geschokt aan. "Het is goed nieuws!" beloof ik hun snel. Stilletjes lopen Ed en Lucy naar het grote bed en gaan erop zitten. Ze kijken me aan. Mijn glimlach veranderd in een brede lach als ik zeg;"Ik ben zwanger! Caspian en ik krijgen over zes maanden ons eerste kind!" Lucy geeft een klein gilletje van vreugde en slaat haar armen om me heen. Als ze terug trekt wordt ik tegen de harde borst van Edmund aangetrokken. "Gefeliciteerd Susan!" zegt hij blij. Als hij me loslaat en ik mezelf naar Peter toebuig zie ik dat hij huilt. "Peter.." zeg ik zacht. Peter snuift en veegt met zijn hand de tranen die over zijn wangen rollen weg. "Kon Mama dit maar meemaken" is het enige wat hij zegt. Ik slik, hij heeft gelijk. Snel kijk ik naar Lucy, maar ze moet niet huilen. "Mama heeft het goed in Engeland, zoals wij het hier goed hebben" zegt Edmund. "En wij hebben Aslan!" zegt Lucy met een trilling in haar stem. Ed trekt haar naar zich toe en houdt haar dicht tegen zich aan. Ik wacht nog op een reactie van Peter. "Suus, je wordt moeder" mompelt hij. "Je wordt moeder!" zegt hij nu harder en neemt me in een omhelzing. "Dat was ze al" zegt Edmund op een irritant toontje. Lucy geef hem lachend een stomp. Peter trekt zijn armen terug en ik leun weer tegen de kussens aan die tegen het hoofdeind van het bed zijn gestapeld. "Ik hou van jullie. Daarom bemoeder ik jullie altijd zo" zeg ik. "Weet ik" zegt Ed. "Ik hou ook van jouw" Als hij die woorden heeft uitgesproken trekt Peter mij en Lucy tegen zich aan en Edmund wurmt zich ertussen. "Groepsknuffel" zegt Lucy met een gesmoorde stem. We schieten allemaal in de lach. We trekken weer terug en Peter staat op en loopt om het bed heen. Hij grijpt Edmund bij zijn middel en trekt hem van het bed. "We gaan, Susan moet zich nog omkleden. En Lucy kan haar daarbij helpen" Met grijns tilt hij Ed over zijn schouder en loopt de kamer uit. Mrt een klap valt de deur weer in de klink. Lucy kijkt me grijnzend aan. "Dat was raar.."
"Ze zijn raar"