Narnia; Dark love

Hoofdstuk 17 - contractions?

Susan

Caspian is thuis! Hij is veilig bij mij! En Peter gelukkig ook. Ik wordt voor het eerst in maanden weer uitgerust wakker. Want als ik mijn ogen open doe ligt Caspian naast me. Nadat Peter en Caspian thuis waren gekomen en Caspian mij verast had, zijn we daarna met elkaar gaan eten. Peter en Caspian hebben niet veel verteld over hoe ze gevangen hebben gezeten of als ze gepijnigd zijn. Bij die gedachten lopen de rillingen over mijn rug. Moeizaam draai ik van mijn rug op mijn zij, zodat ik Caspian aankijk. Hij slaapt nog. Zijn ogen zijn gesloten en zijn lange wimpers krullen zijn gezicht. Met mijn hand glij ik door zijn haar en draai een plukje hier en daar. Als ik zie dat wakker wordt buig ik snel naar hem toe en leg mijn lippen op de zijne. Eerst is hij verast en lacht hij in de kus. En daarna neemt hij het over. Hij verdiept zich meer in de zoen en ik kan niet meer denken. Ik wordt weggevoerd naar een sprookjes wereld waar alleen Caspian en ik bestaan.
Auw!
Caspian houdt meteen op met zoenen en trekt verschrikt terug. Hij voelde me verkrampen. "Susan? Wat is er?" Weer gonst er een steek van pijn door me heen. Dit keer in mijn onderrug. Het zal toch niet? Mijn baby kan niet een maand te vroeg zijn! Ik glij voorzichtig over mijn dikke buik heen; die is zo hard als steen. Ik adem diep uit. "Sorry Caspian" Ik glimlach naar hem. "Ik heb je al zoveel maanden niet aangeraakt. Het zoenen doet gewoon pijn" lieg ik. Caspian zijn uitdrukking wordt zachter. Hij streelt mijn wang. "Suus, het spijt me! Ik zal voorzichtig zijn!" Zijn hand verplaatst naar mijn buik. Zachtjes wrijft hij over mijn buik heen. En ik sis door mijn tanden als ik weer een pijnscheut voel. Maar Caspian lijkt het niet te merken. Hij buigt zich naar mijn buik toe en fluistert iets. Dan kust hij mijn buik en kijkt lachend naar mij op. "Over een maand Suus! Dan zijn we ouders!"
"Ja!" Zeg ik en lach als een boer met kiespijn. "Blijf jij nog liggen? Ik ga me alvast aankleden. Edmund en ik moeten praten met de ministers"
"Zo vroeg?" Ik begin over mijn buik te wrijven. "Ja, we moeten gaan bespreken hoe we Luan gaan aanpakken" Ik knik. Hij geeft me ee n snelle maar gepassioneerde zoen en vliegt dan uit bed. Ik wacht tot hij aangekleed is en de deur uitloopt en daarna sla ik de dekens van me af en kerm van de pijn. De pijnscheuten die ik voel, zouden dat weeën kunnen zijn?

Lieve Narniërs!
Bedankt voor het lange wachten op de update! Het duurde wat langer omdat ik maandag geopereerd ben en tot vrijdag in het ziekenhuis moet blijven! Ik probeer nu op tijd te updaten! Tips en ideeën zijn altijd welkom!
X Ieatalotofbooks