Narnia; Dark love

Epiloog

Susan

"Darius! Wacht op mij!" Een klein meisje met zwart haar en blauwe ogen rent achter haar grote broer aan. Mijn dochter; Gracelyn Lucy Helen Elisabeth. Vernoemd naar haar tante en twee grootmoeders. Naast me in het gras zit Lucy met haar eerste kind, een jongen vernoemd naar Ed. Peter heeft twee zonen en een dochter en Ed een dochter en zijn vrouw is zwanger van de tweede. Ik ben zwanger van ons derde kind. En vandaag is het feest. Het is vijf jaar geleden dat Narnia bevrijd is. En dat wordt groots gevierd, in het hele land is het feest. En vanavond komt Aslan na een jaar weer terug, om ons en zijn klei kinderen te zien. Het open veld voor de tempel is versierd en in de bomen hangen lampionnetjes. Het schemert al als de muziek begint te spelen. "Ik breng Ed naar bed" zegt Lucy zacht als ze opstaat en wegloopt. Ik knik en kijk mijn zusje na. Ze is al zo groot. "Mijn koningin" Caspian tikt op mijn schouder en pakt me bij mijn middel en tilt me overeind. Ik slaak een gilletje van plezier. "Mag ik deze dans?" Ik zoen hem als antwoord en hij trekt me mee.
Terwijl ik zo in zijn armen zwier denk ik na over alle fijne en enge momenten die ik beleefd heb in dit vreemde maar nu toch mooie land. Het is nu mijn land. Terwijl ik eerst terug wilde naar Engeland. Maar ik weet nu door mijn geloof in vader dat dit de plek is waar ik thuishoor.

Maar als je ooit vanuit een kast gelach hoort en gebrul, weet dat we op je zullen wachten. Want als je gelooft en vertrouwt op hem, dan kom je er wel.
In het land van Narnia.

Eindeeee! Dit is het dan. Het officiële einde van de Narnia reeks! Wat vonden jullie ervan? Ik denk erover na om een Legolas fan fic te gaan schrijven en natuurlijk nog meer Narnia! Tips zijn natuurlijk welkom! Iedereen bedankt voor de steun en het lezen! Ik zie jullie gauw weer!
Misschien in Narnia?
Ieataloyofbooks