Sabahın erken saatleriydi. Haşmet karısını uyandırmamaya dikkat ederek hazırlandı. Aynadan son kez kendisine bakıyordu ki Emine uyanıp yatakta doğruldu.
"Hayırdır bu saatte?"
"Sanada günaydın."
Haşmet'in siteminden sonra yorganı yavaşça üzerinden çekerek ayağa kalktı.
Haşmet'e doğru yürürken koltuğun üstündeki ceketi alıp giymesine yardımcı olmak için uzattı.
Haşmet'e ceketini giydirdikten sonra ensesinden yavaşça öptü ve fısıltıyla "Günaydın." Dedi.
Haşmet karısının yüzünü avuçları içine alarak "Hızır bekliyor." Dedi ve karısının alnından öperek kapıya doğru adımladı.
Emine endişeli bir şekilde arkasından bakıyordu. Kapıyı açıp dışarıya doğru adım attıktan sonra karısına döndü.
"Hadi yat uyu sen."
Emine'nin yüzünü ekşittiğini görünce "Bu saatte alelacele görüşmek istediğine göre belli ki gece uyku tutmamış. Bir an önce konuşmak istiyor. Merak etme." Deyip göz kırptıktan sonra yavaşça kapıyı kapattı.
Emine sabahlığını üzerine geçirip odanın balkonuna doğru yürüdü.
Balkona çıktıktan birkaç saniye sonra evden çıkan Haşmet'i gördü. Hakan'la hararetli bir şekilde konuşuyorlardı.
Emine endişeyle dalıp gitmişken Haşmet ve Hakan arabaya binerek oradan uzaklaştı.
"Başka bir şey dedi mi?"
"Yok Dayı demedi."
Haşmet düşünceli bir şekilde camdan dışarıyı izlemeye başladı.
"Evdekilerin haberi yok. Ağzını sıkı tut."
"Emrin olur Dayı."
Haşmet bakışlarını dikiz aynasına çevirerek "Özellikle yengene karşı."
Hakan başıyla onu onayladı.
Emine onların ardından iyi düşünmeye çalışarak yatağı toplayıp üzerini değiştirip ve evdekilere kahvaltı hazırlamak için aşağıya indi.
Bir süre sonra sırayla Didem ve Ömür'de yanına geldiler.
"Didem git bizim uykucuları uyandır kızım."
Didem gülerek mutfaktan çıkıp merdivenlere yöneldi.
"İlyas'la konuştunuz mu Ömür?"
"Yok yenge konuşmadık. Niye sordun?"
"Abin erkenden çıktı. Hızır çağırmış."
"Merak etme yenge dün olanları konuşmak için çağırmıştır. Mağlum bize kız istemeye gelenlerin kızını istedik."
Emine ve Ömür gülüşürken Didem mutfağa girdi.
"Ee bizim uykucular evde yok. Biz başlayalım bari."
Didem ve Ömür sandalyelerine oturup kahvaltıya başlarken Emine huzursuz bir şekilde mutfaktan çıkarak dış kapıya doğru yürüdü.
"Selçuk!"
Selçuk koşar adımlarla Emine'nin yanına gelip önünü ilikledi.
Emine habersizmiş gibi yaparak "Dayın nereye gitti?" Diye sordu.
"Fidanlığa yenge."
"Ya diğerleri?"
"Onlar gece yarısı gittiler yenge. Sevkiyatta sorun çıktı."
