Out Of Character || MinSung FF ||

Ep7. စိတ်သက်သာရာရစေသော ဖြေဆေး || စိတ္သက္သာရာရေစေသာ ေျဖေဆး

အချိန်အ​တော်ကြာမှ ပထမဆုံး ကြုံ​တွေ့ရတဲ့ မိုးမှာ အတန်ငယ်​တော့ စိတ်​ကျေနပ်စရာ​ကောင်း​နေ​လေတယ်။ ဒီ​လောကကို​ရောက်လာပြီး​ကတည်းက မိုးရွာခြင်းကို မကြုံခဲ့ရတာကြောင့် မ​​တွေ့ဖြစ်တာကြာ​တဲ့ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်ကို နှုတ်ဆက်​ရ​တဲ့ ခံစားချက်မျိုးပင်ဖြစ်​လေရဲ့။

ဆိုးရွားတဲ့အချက်က ထိုသူငယ်ချင်းရဲ့ရှေ့မှာ ရွှင်ပျစွာမ​နေနိုင်ဘဲ ငူငူငိုင်ငိုင် ​ဆောင့်​ကြောင့်ထိုင်​နေရတာပင်။

Jisung ရှိ​နေရာ နန်း​​​တော်တွင်းရှိ အမိုးအကာတစ်ခု​အောက်ငုတ်တုတ် ထိုင်​နေရင်း အမိုး​ပေါ်သို့ တ​ပေါက်​ပေါက်ကျ​နေတဲ့ မိုးသံကို အာရုံစိုက်ကြည့်ပါ​သော်ငြား စိတ်ကကြည်မလာ။ နှုတ်ခမ်းကို အလိုအ​လျောက်ဆူ​ထော်ထားမိရင်း အနားတွင်ရှိ​နေ​သော သစ်ကိုင်း​​ခြောက်တစ်ခုဖြင့်သာ ​မြေကြီးကိုထိုးဆွ​နေရ​တယ်။

ထိုသို့ စိတ်မကြည်မသာဖြစ်​နေရခြင်းရဲ့ အ​ကြောင်းရင်းမှာလည်း သူ့အနီးအနားမှာပင် တည်ရှိ​နေတယ်။ သည်းသည်းထန်ထန်​ရွာ​​နေပါတဲ့ မိုးကို လစ်လျူရှုရင်း ​ပေစာရွက်တချို့ကို လှန်​လှော​နေတဲ့ အိမ်​ရှေ့စံမှာ သူ့ကို တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်​စောင်းခိုးထိုး​နေတဲ့ Jisung ကိုလည်း အရိပ်တစ်ခုလို လစ်လျူရှုထား​လေရဲ့။

"ခင်ဗျား ကျွန်​တော့်ကိုတကယ်ပဲ ပေးမပြန်ဘူးလား။"

​တော်ဝင်မျိုးနွယ် တိုင်းပြည်ရဲ့ အိမ်​ရှေ့စံ​နေရာမှာ ရှိ​နေတဲ့လူတစ်ဦးကို ဒီလိုပမာမခန့်မဆက်ဆံသင့်မှန်း သိ​ပေမဲ့ ​လော​လောဆယ်သူ့စိတ်ထဲရှိ​နေတဲ့အစိုင်အခဲက သူ့ကို ရို​သေခွင့်မ​ပေး။

"ငါကိုယ်​တော် အလုပ်လုပ်​နေတာ မမြင်ဘူးလား။"

​ပေစာရွက်​ပေါ်က​နေ အကြည့်မခွာဘဲပြန်တုန့်ပြန်လာတဲ့ အိမ်​ရှေ့စံကို စိတ်လိုလက်ရ အသံတိတ်ကျိန်ဆဲလိုက်တယ်။

"တစ်လလုံးလုံးလည်း ခင်ဗျားခရီးသွား​နေတဲ့တစ်​လျှောက် ​စောင့်ခဲ့ပြီးပြီ။ ​ပြန်ရောက်​​ရောက်ချင်းလည်း ကျွန်​တော်နဲ့မ​တွေ့ဘူး။ အခုခင်ဗျားရှိ​နေတဲ့​နေရာကို ရှာပြီးလာ​တွေ့​တော့လည်း ထိုင်​စောင့်​နေရဦးမှာလား။"