"အရှင့်သားက အရက်သောက်ပြီးရင် အိပ်မပျော်တတ်လို့ ဆေးရည်ယူလာပေးပါလို့ အမိန့်ပါးလိုက်တယ်"
သမားတော်အိမ်ရာသို့ ရုတ်တရက်ရောက်လာသော ထိုအမိန့်စကားကြောင့် သန်းခေါ်ကျော်အချိန် အိပ်ရာမှ ပျာပျာသလဲထကာ ဆေးရည်တချို့သယ်လာပေးရခြင်းကို Jisung အမြင်မကြည်မဖြစ်မိ။ ထိုအစား အရက်မူးနေမည့် အိမ်ရှေ့စံအတွက်သာ စိတ်ပူပန်ရကာ ခြေလှမ်းတွေကို သုတ်ခြေတင်နေမိလေတယ်။
အိမ်ရှေ့စံရှိနေမည့်အဆောင်သို့ ဝင်သွားချိန် ပုလင်းခွံတွေပြန့်ကျဲနေတဲ့ စားပွဲရှေ့ ရုပ်ထုတစ်ခုလို တစ်ယောက်တည်း တောင့်တောင့်ကြီး ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ အိမ်ရှေ့စံကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့် သက်ပြင်းချလိုက်မိတယ်။
အတူယူလာတဲ့ ဆေးရည်ကို စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့စံသတိဝင်လာအောင် လှုပ်နှိုးဖို့ရာ အနားကိုကပ်သွားလိုက်တယ်။
"အရှင့်သား..."
မျက်လုံးတို့မှာ ပိတ်မထားဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို စူးစူးဝါးဝါးစိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်သည်မှာ သေချာပါသော်ငြား Jisung ရဲ့ခေါ်သံကို ကြားဟန်မတူ။
"အရှင့်သား.."
ပုခုံးကိုခပ်ဖွဖွလှုပ်ကာ ထပ်ခေါ်လိုက်သော်လည်း မထူးခြား။ စိတ်မရှည်တော့တာကြောင့် Jisung သူ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး အသံကိုပိုမြှင့်လိုက်တယ်။
"ဟေ့ လူကြီး.. ထပြီး ဆေးသောက်ဗျာ။ အိပ်ဆေးသောက်ပြီး မြန်မြန်အိပ်တော့။ ကျုပ်လည်းအိပ်ငိုက်နေပြီ။"
ထိုအချိန်တွင်မှ Jisung ကို ဆတ်ခနဲမျက်လုံးလှန်ကြည့်လာသည့် အိမ်ရှေ့စံကြောင့် Jisung ကျောရိုးတစ်လျှောက် ကြက်သီးများဖြန်းခနဲ။
"ဘာ..ဘာကြည့်နေတာလဲ"
အချိန်အတန်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေတာမို့ Jisung ထစ်ထစ်အအနဲ့ ရန်ပြန်တွေ့မိတော့ ရုတ်တရက်လုပ်လိုက်တဲ့အပြုအမူမှာ Jisung ကိုသူကိုယ်တိုင်ရဲ့ နှလုံးခုန်သံအား အတိုင်းသားပြန်ကြားရအောင် စွမ်းဆောင်လေတယ်။
YOU ARE READING
Out Of Character || MinSung FF ||
FanfictionManhwa ဟာ သိပ်စုတ်လွန်းတယ်လို့ မင်းပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ Main character တစ်ယောက်ဖြစ်လာရင် ဒီ Manhwa ရဲ့ဇာတ်လမ်းကို မင်းအများကြီးပြင်ပေးနိုင်မယ်ထင်တယ်။ ငါတို့ System Website ရဲ့ ကြည့်ရှုသူတွေစိတ်တိုင်းကျဖို့ မင်းကို ယုံကြည်လိုက်မယ်။