HAYAL'ET (G&G) TAMAMLANDI ✅

Sen Benim Evimsin

Merhabalaaar, kurgum #gg'de 1. olmuş. Hikayeme vakit ayıran herkese teşekkür ederim... Bu hikayeye sevgilimin (shipperyoo 😘 ) verdiği gaz ile başlamıştım. Açıkçası yazabileceğimi de pek düşünmüyordum ama başlayınca ardı arkası kesilmiyormuş, her şey "başlamak" da gizliymiş. ☺️ 

Ekstradan beni yoruma boğan oblomovunciragi na da teşekkürlerimi sunuyorum beni bazen sinir etsen de iyiki varsın kanksıımmm 🤗

Hikayeye 30. bölümde final yapmayı düşünüyorum. Kafamda yeni bir kurgu var ama şuan sadece kafamda dasdksad neyse çok uzattım bölüme geçebiliriz... sevgiyle kalın (:

Keyifli Okumalar  💙

...

"Ne yaptım ben, Allah kahretsin ne yaptım ben!" İrem öylece dolanırken bende yarama baskı yapıp nefes almaya çalışıyordum. İrem bana yaklaşıp "iyi misin"  diye sordu. Var olan gücümle ittirip defol İrem.  dedim telefonumun bilmem kaçıncı çalışıydı. En sonunda telefonu elime aldığımda hızla elimden aldı. "Polisi arama!" İrem polisi aramayacağım ver şu telefonu... kelimeler ağzımdan zorla çıkıyordu. Derin bir nefes alıp, "Tamam sakinim hastaneye götüreceğim seni, telefon bende kalacak." Deyip kolunu omzuma atarak dışarı çıkardı. O sırada abisi gelmişti. "Ne oluyor burada, İrem bu kim" dedi. "Abi yardım et kendimi kaybettim birden nasıl olduğunu anlayamadım. Hastaneye gitmesi gerekiyor." İrem iyiyim ben, kendim giderim ver şu telefonu adını vermeyeceğim kimseye. diyerek zorla konuşarak araya girdim. Abisi İrem'i çekip "geri zekalı hastaneye gidersen başın belaya girer. Bırak ne yapıyorsa yapsın" dedi. Telefonu bana verip arabaya binmeme yardımcı oldu. "Eğer polise adımızı verirsen seni yaşatmam" Benden ve çevremden uzak durun yeter. "Merak etme bu akşam yurtdışına dönüyoruz"

Arabaya binip torpidodan bir bez bulup yaraya baskı yaptım. İki büklüm şekilde arabayı çalıştırıp Hakan'ı aradım. 2 çalışta açmıştı. "Lan beyinsiz neredesin sen! Cemre ortalığı yıktı burada bin kere aradı seni neredeyse polise gidecekti." Hakan sus! . Arabayı ormanlık alanın dönemeçli yollarında yavaşça sürüyordum. Mevcut konumumu atacağım sana hareket halindeyim... Soru sorma kimseye de bir şey söyleme ve yanıma gel. Telefonu kapatıp Hakan'a konumu attıktan sonra telefondan en yakın hastanenin konumuna bakıp hastaneye doğru sürmeye başladım. Bir elim hala yarama baskı yaparken bir yandan da aracı sürmeye devam ediyordum. Soğuk terler atıyor, boşluğumdaki ağrıyı unutmaya çalışıyordum. 

Konumdan en yakın hastaneye bakıp Şile Devlet Hastanesi'ne doğru yola çıkmıştım. Saat akşam 8 olmuştu ve dar ve ağaçlı yollarda sürmeye devam ediyordum. 15 dakikanın sonunda hastanenin acil kapısına gelmiştim. Gözüm kararmaya başlamıştı ve ben duvarlara tutunarak yürümeye  çalışıyordum. En son görüş açım bulanıklaştığında her yer kararmıştı. 

Gözümü açtığımda kolumda bir serum ağzımda ise nebulizatör vardı ve kendimi gerçekten bok gibi hissediyordum. Görüş açıma önce, koltukta uyuyan Hakan girmişti. Ardından elimde yumuşak yanağını hissettiğim sevgilime baktım. Baş parmağımı oynatarak yanağını sevdim. Aniden başını kaldırıp "Aşkım! uyandın sonunda!" diyerek heyecanla bağırdı. Hakan da sese uyanıp doktoru çağırmaya gitti. "İyi misin güzelim ağrın var mı bir şey istiyor musun?" Ağzımdaki maskeyi çıkarıp kuruyan ağzım için bir su istedim ardından Cemre , suyu içirdikten sonra yavaşça doğrulmuştum. Cemre beklemediğim bir anda dudaklarıma dudaklarını bastırdı ve öpmeye başladı. Kendini geri çekip alnını alnıma dayadı...  "Seni ben öldüreceğim. Buradan bir çıkalım benden çekeceğin var..."