"Çünkü varsın ve biliyorum: ben senden mahrum yaşlanacağım. Çünkü varsın ve ben artık bir hayal olmadığını biliyorum. Çölde susuzluktan ölmek sorun değil, okyanusun ortasında susuzluktan ölmek asıl.. Beni mahveder."
Oturdum, saatlerce duvardaki o ça...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kokun beni sarhoş ediyor."
♤
Araba evin önünde durduğunda ateşle birlikte arabadan indik ve eve girdik. Ateş beklemeden merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı. Ne yapmaya çalıştığını merak ederek, bende yukarı çıktım. Odaya girdiğimde ateşin valiz hazırladığını gördüm.
"Ne oluyor ateş?" Elindeki kıyafetleri valize koydu ve gözlerime baktı.
"Soru sormayı bırak ve toparlan bebeğim." Derin bir nefes çekip, valize kıyafet yerleştirmeye başladım. Nereye gideceğimize dair bir fikrim yoktu. Nereye gideceğimizi sormayacaktım çünkü söylemeyeceğini biliyordum. Valize kıyafetlerimi yerleştirirken ateşin elindeki pasaportlar dikkatimi çekti. Hadi canım! Yurt dışınamı çıkacaktık?
"Yurt dışınamı çıkacağız?" Ateş gülerek gözlerini bana çevirdi.
"Evet ama nereye gideceğimizi sormak yok." Hızlıca başımı salladım ve işime geri döndüm. Bir gün yurt dışına gideceğimizi biliyordum ama hemen bu kadar erken gideceğimizi bilmiyordum. Tanrım bu nasıl bir gün böyle?
Valizleri hazırladıktan sonra odadan çıktık ve aşağıya indik. Evden tam çıkarken arkadan bir inleme sesi geldi. Hızlıca arkama döndüm ve karnını tutan ateşe baktım.
"İyi misin ateş?" Koşarak aramızda ki mesafeyi kapattım.
"İyim güzelim sadece bir anda sancı girdi." Kafamı iki yana sallayıp, gözlerimizi buluşturdum.
"Hastaneye gidiyoruz bu böyle olmaz. Sabahta aynısı olmuştu." Ateş olumsuzca başını salladı.
"O kadar zamanımız yok, hem dediğim gibi iyim solita." İyim demesi içimde ki huzursuzluğu maalesef gidermiyordu.
"İlk hastaneye gidiyoruz ateş. Sağlığın daha önemli!" Dedim.
"Güzelim sadece küçük bir karın ağrısı, uzatmaya gerek y-"
"Gidiyoruz dedim ateş!" Çaresizce derin bir nefes çekti ve başını olumlu şekilde salladı. Ardından evden çıkıp, valizleri arabaya yerleştirdik ve arabaya bindik. Ateş arabayı hastaneye sürerken, karnının neden ağrıdığını düşünmeye başladım. Yediği bir şey dokunmuş olabilirdi veya üşütmüş olabilirdi, bilemiyorum. Her ne kadar sadece bir kârın ağrısı olsada, içim huzursuzdu.
Hastaneye geldigimizde acilden içeri girdik ve sıranın bize gelmesini bekledik. Şansımıza çok kalabalık değildi acil. Kollarımı göğüsümde birleştirdim ve duvara yaslanıp öyle beklemeye başladım.
