"Çünkü varsın ve biliyorum: ben senden mahrum yaşlanacağım. Çünkü varsın ve ben artık bir hayal olmadığını biliyorum. Çölde susuzluktan ölmek sorun değil, okyanusun ortasında susuzluktan ölmek asıl.. Beni mahveder."
Oturdum, saatlerce duvardaki o ça...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Dayanabileceğimi sanma, bu acıya dayanamam."
♧
Ateş! Beni duyuyor musun? Biliyorum buradasın, yanımdasın. Bedenen beni bıraksanda, ruhun her zaman burada. Seni çok özledim ateş! Sabahları uyandığımda, yanımda seni arıyorum. Belki bu olanlar bir rüyadır deyip, senin yanımda olduğunu zannediyorum. Fakat gerçekler aklıma geldikçe, kendimi öldüresim geliyor..
Ateş ben kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen geri dön, ben sensiz bırakma. Ben sana daha yeni kavuşmuştum, biz daha yeni evlenmiştik. Beni böylece nasıl bırakırsın cevap ver! Hiç mi düşünmedin beni?
Sen olunca seviyordum ben bu dünyayı, nefret ettiğim şeyleri bile senin sayende seviyordum. Şimdi peki? Şimdi her şey çok boş gelmeye başladı. Yapmayı sevdiğim şeyler bile sıkıcı geliyor. Dünya artık benim için berbat bir yer! Ve ben bu dünyada boku bokuna yaşıyorum.
Bu ev bana ne kadar anılarımızı hatırlatıp beni mutlu etsede, bir o kadarda çok üzüyor. Odadan çıkıp aşağıya indiğimde, gözlerim seni arıyor. İçimden diyorum ki, şu an ateş aşağıda oturmuş viskisini içiyor diyorum. Koşarak aşağıya iniyorum ama yoksun ateş! O koltuk bomboş!
Zil çaldığında, senin geldiğini umarak heyecanla açıyorum kapıyı. Artık yoruldum Ateş! Ben dayanamıyorum bu acıya. Bu acıyla savaşacak bir gücüm yok. Sana verdiğim sözü tutamadım özür dilerim.
Yatağın üzerinden duran bıçağı alıp avcumun içine iyice yerleştirdim. Son kez göz yaşlarımı sildim ve derin bir nefes çektim. Özür dilerim ateş..
Bıçağı bileğimin üzerine getirdim ve içimden 3'kadar saydım. Korkmadan bileğimi kestim, saniyeler geçmeden kanamaya başlamıştı. Fazlasıyla acıyordu, ama bu çektiğim acının yanında hiç bir şeydi.
O sıra volkanın bana seslendiğini duydum. Fakat sesimi dahi çıkarmamıştım. Her gün yanıma gelip benimle zaman geçiriyordu, yanımda olmaya çalışıyordu. Beni biraz olsun, güldürebilmek için elinden geleni yapıyordu ama olmuyordu! Beklemeden bıçağı diğer elime aldım. Diğer bileğimi keseceğim sıra volkan odaya gelmişti.
"Solita ne yapıyorsun!" Hiç bir cevap vermeden diğer bileğimi de kestim. Volkan yanıma gelip bıçağı elimden aldı ve köşeye fırlattı.
"Kafayı mı yedin sen!" Diye bağırdı. Her yer kan olmuştu, volkan banyoya gitti ve bir havluyla yanıma geldi. Ardından havluyu bileğime bastırmaya başladı.
