His Woman 1: Adam Johnson

DESI-OTSO

CHAPTER 18

NANG HIHINANG NAPASANDAL Si Dnayah sa ding ding ng lift up. Her knees languishes, if she wasn't leaning on the wall, she might fell on the floor already.

She clutch her  chest part because  her breath became heavy and uncomfortable. She doesn't understand why she's feeling this kind of pain. Masakit.

Napahawak siya sa pisngi niya ng maramdaman na nabasa iyon. Luha? Why am I crying?  Maybe I am just upset, that he was after all a liar and an asshole. That's why I am crying? Yes! Iyon nga.

Pinalis niya ang luhang nalaglag sa pisngi niya ng bumukas ang pintuan ng lift up na kinalululan. Ayaw niyang makita siya ng mga ka trabaho niya sa ganoong sitwasyon. Baka kung ano pa ang iisipin. Magiging talk of the week na naman siya kung ganoon. Swerte na nga siya at wala siyang nakasabay sa lift up ng mga sandaling iyon.

Like nothing happened. Dnayah smiled, to the fellow worker who take notice as  she past by.

Pumara agad siya ng taxi ng nakalabas siya ng building. Nagmamadali niyang sinalansa ang mga gamit at damit niya sa malaking maleta ng matigilan siya. Bakit ba ako nag mamadaling umalis? I needed some explaining here. Kailangan kung malaman kong ano ang ibig sabihin ng nakita ko kanina. Tama! sa isiping iyon. Ibinalik niya ang mga damit na inilagay niya sa maleta sa closet at nahiga sa kama para matulog para pag gising niya, alam niyang nandiyan na si Adam, at saka  niya ito kakausapin.

Nang magisimg siya ay mag aalas kwatro na ng hapon. Isang oras nalang at pauwi na si Adam.

Nagluto siya ng hapunan. Fried rice at adobong baboy, saka tinulang manok, ginataang kalabasa at pritong isda ang niluto niya. Ready na ang lahat sa hapag. Umupo siya may sala at doon hinintay si Adam na umuwi. Nilibang niya ang sarili sa panunuod ng palabas sa tv, at hindi niya namalayan ang pagtakbo ng oras. Napatingin siya sa relo niya sa kanan niyang palapulsohan, malapit nag mag alas osto.  Nangunot ang noo niya. Mag aalas osto na at hanggang ngayon ay wala pa rin ito. Hindi niya mapigilan ang isipin na ‘siguro ay nandoon ito sa babae nito’. Napahigpit ang hawak niya sa remote control ng TV dahil sa isiping iyon. Hanggang sa mag hahating gabi ay hindi pa rin ito nakauwi. Nanghihina siyang tumayo at napagdisisyonan na matulog nalang. Wala siyang ganang kumain, kahit na nagugutom na siya.

DUMAGUNDONG ANG BOSES NI Adam sa apat na sulok ng basement niya sa building ng New ways kung saan siya ng mga oras na iyon.

“ You imbecile! Find her! I will fucking behead you if you can't find her right! now! ” Galit at may diin niyang utos sa isa sa mga tauhan niyang inatasan na mag bantay kay Dnayah. “ Y...yes chairman. ” Nanginginig ang katawan nitong bahagyang yumuko sa kanya at madaling umalis din sa harapan niya at gawin ang ipinag-uutos.

Adam was very mad when she found out that Dnayah wasn‘t in his condo. He thought she was just in her bestfriend place— Tali, kaya wala ito sa condo pag-uwi niya kina-umagahan. Just because Adam was so busy minding some businesses he handle he wasn't able to find her personally.  Pero hanggang sa mag gabi na at wala pa rin ito kaya tinawagan niya ang shadow bodyguard nito para tanungin kung nasaan si Dnayah. Pero puntang ina! Sasabihin lang nitong ‘ chairman miss Austen wasn't coming out since yesterday’. His blood boiled as soon as he heard it. Fucking good-for-nothing!

“ Berney! ” Adam angrily called his second in command. “ Chairman... ” answered him with respect. “ I want you to investigate Dnayah’s background.. I want it pronto! ” he coldly mandated. Yumuko ito bilang pag sang-ayon at agad na umalis din sa harapan niya. Hinarap niya ang sampu niyang tauhan na siyang naiwan sa harapan niya ng apat na sulok na iyon. “ Fucking all of you! Track her down now! Don't show your shit face to me if you won't find her! Fucking understand me?!” his voice boomed in that four corner room. Parang kidlat na Galit na Galit Ng mga sandaling iyon. His jaw creak, ‘ I will find you Dnayah. I promised that. I‘ll fucking punish you once I will fucking find you. I oath that! ’

Madilim ang aura niyang umalis sa basement ng building ng Companya niya. I have some other things to do to settle.

He fetched his phone in his left pocket while striding towards his car and dialed the number of a person he surely knew who's capable in doing dirty work.

“ Where are you? ”

MEAN WHILE Dnayah on the other hand, she's feeling dizzy and wanted to throw up! It been years since the last time she ride in this kind of transportation.

Hindi naman siya ganito noon pag sumasakay ng sasakyan pandagat. Gusto pa nga niya ang ganoong amoy noon, pero ngayon, halos gusto niyang isumpa ang mabahong klaseng amoy na iyon. Siguro kaya siya nasusuka at nahihilo dahil sa tagal na rin noong huli. Para siyang ng lalantang gulay. She want nothing in that very moment but to set out already to make herself better. Gusto man niyang matulog ng mga sandaling iyon, pero hindi siya pinahintulutan ng nararamdaman niya. Puyat at pagod ang sumisigaw sa boung katawan niya dahil sa walang tigil na byahe makauwi lang sa  sinilangang-bayan.

Nanghihina man ang katawan. Pilit niyang inabut ang shoulder bag niya para kunin ang cellphone niya doon. Nang makuha. Agad niyang binuhay iyon. Pinatay niya iyon bagonsiya umalis sa condo nito ng palihim nang hindi mahahalata ng tauhan na nag banbantay sa kanya. Alam niyang lihim na pinapabantayan siya ni Adam. Minsan kasing narinig niya ito at si Mr. Silveriou na nag uusap tungkol doon. Kaya  sinadya niya talagang patayin ang cellphone para na rin maiwasan na tumwag si Adam sa kanya. Hindi niya alam kung galit ba ito sa ginawa niyang pag-iiwan na wala man lang siyang pasabi. But who knows? Baka gusto rin nitong mawala siya sa landas nito lalo na at umuwi na pala ang taong gusto nito. Hindi man lang ito cnag abalang tumawag o mag text man lamang sa kanya. Mas lalong sumama ang pakiramdam niya sa isiping iyon.

Pinilig niya nalang ang ulo para maalis ang hindi magandang pumasok sa isipan niya. Hinanap niya ang number ng inay niya sa  contact list niya. Nang mahanap, agad niyang tinawagan ito. Tatlong ring lang at agad na may sumagot sa kabilang linya. Agad na napangiti siya ng marinig ang malamyos nitong boses.

“ Inay, Pauli naku.... ” ( Pauwi na po ako... )

Umugong ang sinasakyang pandagat hudyat na nakarating na sila sa Isla.

“ Nayah nak, unsay imong pasabot? ” ( Anong ibig mong sabihin? ) Napangiti siyang lalo sa galak ng boses na narinig niya dito

“ Nay, Nia nakug Socorro. Karun pa gajud. ” ( Nandito na ako sa Socorro. Ngayon-ngayon lang. )

“ Patunong nami!? ” ( Pupuntahan ka namin diyan!? ) Pagkatapos sabihin iyon ay narinig niyang sumigaw ito habang tinatawag ang pangalan ng bunso nila. Binaba niya ang tawag ng nakangiti parin.

Inilibut niya ang tingin sa sinasakyan. Busy ang lahat ng mga pasareho na nakasabay niya, nag uunahan sa pag alis sa mga gamit para makababa na.

When there was only a few person who left in ferry boat, that's when Dnayah  decided to descent.

The moment her feet landed on the ground, Dnayah felt nostalgic. The feelings of being  home. Nawala bigla ang masamang nararamdam kanina.  Sinuyud ng mga mata niya ang kapaligiran. Maraming nag bago. But the fact that's shes already here in her hometown made her teary eyes.  Finally! Shes at home! The noise of the people around here. The people. The air. Everything. Dnayah closed here eyes, smile  and embraced the feelings of being home.

Alam kong maraming wrong grammar pero pag tyagaan niyo nalang. Immature pa kasi.