His Woman 1: Adam Johnson

TRAYENTA

CHAPTER 30

HABANG PAPALAPIT Sila ng asawa sa dining area, ay lalong lumalakas ang mga tawanan na naririnig nila. Kinakabahan siya sa hindi malamang dahilan. Sabihin nalang na may dahilan. Pero kasi, kinakabahan talaga siya. Normal lang naman na maramdaman ang ganito dahil makikilala niya ang boung pamilya ng asawa niya.

At hindi niya alam kung ano ang masasabi nila sa kanya. At baka rin hindi siya magustuhan ng mga ito. Bahala na nga. Hindi naman sila ang pinakasalan ko. Pangpapalubag loob niyang isip.

Wala sa sariling napakapit siya sa baywang ni Adam at napalakas do‘n ng kapit. 

“You okay baby? Do you feel uncomfortable? Just say and I'll tell them your not feeling well. They can wait though.”

Tumingala siya dito at hilaw na ngumiti ng maliit. Umiling siya dito. “Okay lang ako. Kinakabahan lang.” tumaas ang gilid ng labi nito. Napapailing. Inayos ang pagkakayapos ng kamay nito sa baywang niya at tuluyang pumasok.

As soon as they saw us in the entrance in the dining area, they became allays. Parang dinaanan ng angle ang mga tao do‘n. Mas lalo siyang kinain ng kaba ng makitang ang dami palang tao. At lahat nasa kanya ang atensiyon!

Gusto niyang mag tago sa likod ng asawa at kung di naman ay tumakbo paalis do‘n. And Adam can feel it. Kumukud ito sa kanya at mahinang sinabi. “Relax baby. They won't bite you.”  Nag aalangan na ngumiti siya sa mga tao do‘n.

“Hija, hijo! Come. Sit down.” magiliw nitong aya sa kanila. Inalalayan siya ng asawa paupo, dalawa nalang ang upuan na hindi pa nauupuan. Nakalaan talaga para sa kanila ni Adam. Nang makaupo ng maayos, tsaka lang din ito umupo.

Naiilang niyang inangat ang tingin at isa-isang tiningnan ang mga taong kuryosong nakatingin sa kanya. Hindi na siya nagulat na makita si Mr. Silveriou  at ang Ina nito— Meline Silveriou.  He was family of Adam and after all. Lima ang hindi niya kilala do‘n. Nakakailang silang tingnan dahil mararamdaman mo talagang may sinabi sa larangan.  Mrs. Silveriou even mouthed her ‘hi’ na nahihiya niyang timanguan. And his son just look at her without even flinched. Always serious as always. Well, lahat naman ng lalaki sa pamilya Johnson ay ganoon na talaga. Parang mga bato. Parang takot magpakita ng emosyon. It's like they are their second skin and  shield, secretly protecting them.

“Everyone, please to meet my wife, Dnayah Austen Johnson. ” Swabing pakilala ng asawa sa lahat ng nasa hapag kainan. Adam right hand place on to her knees above. Slowly and warmly caressing her there, na pinabayaan nalang niya.

“Hello po.” Kimi niyang pagbati sa lahat. Nandoon talaga ang pakiramdam na nahihiya.

“How young are you Dnayah?” Said by the middle aged woman. She has a strict vibe face, but still an elegant and beautiful woman. Panglalaki ang gupit ng buhok nito na bumagay sa maliit nitong mukha. Wow! Parang artista! “Oh, don't think negative dear. I just want to know. You looks very young.”

Ito na naman. Palagi talaga siyang napagkakamalan. Mabini niyang sinabi ang edad, na rinig ng lahat. May narinig pa nga siyang singhap na lumabas sa bibig ng nag iisang matanda do‘n na kanina pang nakatitig sa kanya. Though its not really bothering the way she stared.  “Wow! I thought. Wait... am I the only one who thinks that she's more  younger than her ages?” Lingon nito sa mga kasama sa hapag. “Am I right ma?” tanong pa nito sa matanda.

Tumango Ang matanda na Hindi parin makapanila na tiningnan siya. “Really? I'm glad to hear that. Really. Akala ko talaga pumatol ng menor de edad, itong apo kong to.”

“What?! Mommy La! What do you take me for?” agad na depensa ng asawa.  Wala namang emosyon ang nakabakas sa gwapo nitong mukha.

“Look at your wife Adam apo. Ang bata batang tingnan. Akala ko nga nasa disi pa itong asawa mo.  At isa pa, ang alam ng lahat hindi ka pumapatol sa mas bata sa iyo. Gusto mo iyong mga kaedad mo lamang.” Ano raw?!  Gulat na binalingan ni Dnayah ang asawa ng tingin.  Hindi raw ito pumapatol ng mas bata dito? So ba‘t siya pinatulan nito? what changed?