to begin again

4

Gece yarısına doğru telefonuma bir mesaj grubu bildirimi gelmesini beklemiyordum. Yeda WhatsApp'da bir grup açmış ve bu gruba beni, Ruth'u, Elliot'ı ve bilmediğim bir numarayı eklemişti. O numaranın Zayn olduğuna emindim ama girip profil fotoğrafına bakamadım bile belki o kızla bir fotoğrafı vardır diye. Mesaj grubu açık, öylece ekrana bakıyordum.

Bu grupta Zayn'le olmak bile beni o kadar heyecanlandırmıştı ki ellerim buz kesmişti birden ama vücuduma müthiş bir sıcak basıyordu. Ellerim titriyordu aynı zamanda. Birisinin yazmasını bekliyordum. Zayn'in grubu görüp görmediğini de merak ediyordum bir yandan. Ne tepki vermişti, o da heyecanlanmış mıydı merak etmiştim.

Sonunda Yeda bir şeyler yazmaya başladı, sonra sildi, sonra tekrar yazdı ve mesajı gönderdi.

Yeda: Arkadaşlar bir konuyu kesinleştirmemiz lazım

Tekrar yazmaya başladı ve saniyeler sonra yine mesajını gönderdi.

Yeda: Ruth ile saatlerdir bu konuyu konuşuyoruz artık bir sonuca varmamız gerek

Bölük pörçük, cümle cümle yazması beni daha çok heyecanlandırırken bir yandan da sinirlendiriyordu. Bir an önce neden yazmıyordu ne söylecekse?

Yeda: Belamour ve Zayn

İkimizin ismini aynı mesajda görünce kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu. Üzerimdeki svetşört sanki ateş olmuş beni yakıyordu. O kadar sıcaklamıştım ki birden... Ama bir yandan da ellerim buz kesiyor, içime ürperti düşüyordu sanki üşüyormuşum gibi.

Yeda: Gruba devam edecek misiniz etmeyecek misiniz? Çünkü artık kalıcı solistler bulmam gerek yoksa grup iyice dağılmaya gidiyor

Mesajı okuduktan sonra hiçbir şey yazamadım çünkü sorunun cevabını bilmiyordum. Daha da ötesi, devam edip etmek istemediğimi bile bilmiyordum. O grupta Zayn'le şarkı söylemeye alışkındım, o yokken veya ondan başkası ile söylemek çok zor olurdu. Ama şu durumda onunla söylemek çok daha zor olurdu. Bu yüzden önce Zayn'in cevap yazmasını bekledim ama eminim ki eğer mesajı gördüyse o da önce benim yazmamı bekliyordu.

İki dakika kadar bekledim yazmasını ancak hiçbir şey yazmadı. Klavyeyi açıp bir bahane yazmaya hazırlandığım sırada Yeda tekrar mesaj yazdı.

Yeda: Belamour mesajımı görmüşsün bir cevap yaz

Yazdığı mesaja sinirlendim ve ona "Bekleseydin yazıyordum zaten." yazdım. Bana gözlerini deviren emojiyi attı. Belli ki Zayn mesajları görmemişti sadece bana yazdığına göre. Aceleyle mesajımı üzerine tıklayıp okuyup okumadığı kontol ettim. O da okuyana kadar cevap yazmamakta inat etmiştim. Mesajı saniyeler sonra okumuştu ve şimdi de numarası yukarıda yazıyor gözüküyordu. Sonra silindi ve tekrar yazdı.

+1 718 603 70 24: ben uzun kalmayacağım Luna'nın işi için geldik

Heyecandan buz kesen parmaklarım uyuşmuş, içime düşen o soğuk ürperti tüm bedeni kaplamış ve beni üşütmüştü. Yutkunamadım, bir şeyler yazmak için parmaklarımı hareket ettiremedim, telefonu elimden bırakamadım bile. Sevgilisi için tekrar buraya gelmesi, buraya gelmenin, beni görmenin zor geleceğini düşünmemiş olmaması kalbimi kırmıştı.

Ekrana bir damla düşene kadar ağladığımı fark etmemiştim. Damlayı parmağımla silerken de gözlerimi kapatıp yutkunmuştum. Boğazım yanıyordu çünkü.

Ekran öylece açıktı, yazdığı mesajı okuyorum. Yazacak tek bir şeyim yoktu, hiçbir yazmak da içimden gelmiyordu. Yeda bir cevaz yazıyordu ona zaten.

Yeda: En azından gidene kadar çıkamaz mısın kafede?

Sadece cevabını bekliyordum ama cevabı da bir şeyi değiştirmeyecekti zaten benim için. O olsa da olmasa da o gruba dahil olmayacaktım artık.