ငါ့အမြှီးတွေပျောက်သွားပြီ [ဘာသာပြန်]

Arc 2 _ ch-13

မစ္စတာOwans ကခက်ခဲတဲ့ပြဿနာတစ်ရပ်နဲ့ရင်ဆိုင်နေရတယ်

Unicode

ိရက်အနည်းငယ်လောက် အလုပ်တွေများခဲ့ပြီးနောက် စျာပနကတရားဝင်ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ လူအတော်များများလည်းပြန်သွားကြပြီး ရွှယ်လင်လည်း အခုမှသာ စိတ်သက်ရာရစွာနဲ့အသက်ရှူနိုင်တော့သည်။

ရွှီရုန်ယိက အချိန်ခဏလောက်ကြာမှ သူ့ဆီရောက်လာပြီး မေးလာသည်။
"ယွမ်လေး မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"

ရွှယ်လင်နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်..နည်းနည်းလေးပင်ပန်းနေရုံပါ"

"ပင်ပန်းနေရင်လည်း အိမ်စောစောပြန်ပြီးနားလိုက်လေ..။ ငါလည်းအိမ်မပြန်ဖြစ်တာတော်တော်ကြာနေပြီ။ မင်းအစ်မရော ကောင်းလာပြီလား..။ ငါမင်းနဲ့လိုက်ပြီး သူမကိုလိုက်တွေ့ရမလား.."

"မလိုပါဘူး...အိမ်မှာ ချင်အာရှိသေးတယ်မလား..ယောက်ဖအိမ်ပြန်ပြီး သူ့ကိုစောင့်ရှောက်ရမှာပေါ့...မမရဲ့စိတ်အခြေအနေကသိပ်မကောင်းသေးတာမလို့ ကျွန်တော်ပြန်ပြီးဘဲ မမကိုစောင့်ရှောက်ပေးလိုက်ပါ့မယ်"

"ဒါလည်းအဆင်ပြေတာပါဘဲ..မင်းနဲ့မင်းအစ်မက အမြဲတမ်းနီးနီးကပ်ကပ်ရှိခဲ့ကြတော့ ငါ့အစား သူမကိုစောင့်ရှောက်ထားပေးပါဦး...။ ငါမနက်ဖြန်သူမကိုလာခေါ်လိုက်မယ်"

သူ့ယောက်ဖက အခုထိ စျာပနဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်တာကိုကြည့်ပြီး ရွှယ်လင်အေးစက်စွာနှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ အဲ့ဒီလူက အခုသူဘယ်မှာနေတယ်ဆိုတာတောင်မသိဘူးဆိုတာသူပြောနိုင်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူကပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး သူ့အစ်မကိုစိုးရိမ်နေတယ်လို့ ပြောလာသေး၏။ သူ့ကိုထွက်သွားစေဖို့ ရွှီချင်ကအိမ်မှာရှိနေတယ်လို့ သတိပေးလိုက်ရုံနဲ့တင် လုံလောက်သည်။

သူ့ရဲ့အဖိုးတန်သားကိုရက်ပေါင်းများစွာ မမြင်တွေ့ရတာကြောင့် သူတစ်ကယ့်ကိုစိုးရိမ်ပူပန်နေလိမ့်မည်။ သူက ရွှယ်လင့်ဘေးမှာရှိနေတဲ့ ဇနီးနဲ့သားကြီးဖြစ်သူတို့အပေါ်မှာ မလိုအပ်ဘဲစွမ်းအင်တွေကိုဖြုန်းတီးချင်မှာ မဟုတ်ပေ။