Parallel
Part 10
ကိုယ်တိုင်းတိုင်းသည့် ပေကြိုးကို ပခုံးပေါ်တွဲလျားချထားပြီး အလုပ်ရှုပ်နေသည့် လူသေးသေးလေးကို ခါအီက ပြုံးပြီးကြည့်နေရသည်။ ရွိုင်းက အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန်ဆို သိပ်ကြည့်ကောင်းသည်။ ရွိုင်းအလုပ်ရှုပ်နေတာ ခါအီအတွက်ဆိုသည့် အတွေးလေးကပင် ခါအီကို ပျော်ရွှင်စေသည်။ ခါအီကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ရွိုင်း ခါအီနားကို လျှောက်လာပြီး ကိုယ်တိုင်းတိုင်းဖို့ပြောသည်။ ခါအီက အပေါ်ဝတ်ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပေးတော့ နောက်ကျောဘက်ကို သွားပြီး ပခုံးအကျယ်ကနေစ တိုင်းသည်။
ရှပ်အပါးပေါ်ကနေ ပခုံးကို တစ်ချက်တစ်ချက် လာထိနေသည့် ရွိုင်း လက်ကလေးတွေကို ဆွဲယူနမ်းရှိုက်ပစ်ချင်သည်။ ရွိုင်းရဲ့ ပုံမှန် မတော်တဆ အထိအတွေ့သေးသေးလေးတွေကပင် ခါအီကို ရူးစေသည်။ ရင်ဘတ်အကျယ် အထိတိုင်းပြီးတော့ ပုံကြမ်းဆွဲထားသည့် စာရွက်မှာ ကိုယ်တိုင်းများကို ရေးမှတ်နေသည်။
"ခါးရော မတိုင်းတော့ဘူးလား ရွိုင်း"
"အပေါ်ဝတ်ကုတ်အင်္ကျီလေ ခါးအတိုင်းက မလိုပါဘူး"
"မောင်က တိုင်းစေချင်လို့"
လက်နှစ်ဖက်ကနေ ဆွဲကပ်လိုက်တော့ ခါအီရင်ဘတ်ဆီ ရွိုင်းရဲ့မျက်နှာက အင့်ခနဲ ဝင်ဆောင့်သည်။ နဖူးပေါ် ဖျတ်ခနဲငုံနမ်းလိုက်တာနှင့် ခါအီရင်ဘတ်ကို လက်သီးတစ်လုံး ဝင်လာတော့သည်။ အမြဲတမ်း အထိမခံသည့်ကောင်လေးနှင့်သူက ရည်းစားတွေဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတာ ယုံနိုင်စရာမရှိသေး။
"ကျွန်တော် မကြိုက်တာကို မလုပ်နဲ့"
"ဆောရီး မောင့်ရဲ့ကောင်လေး
မောင်အရမ်းအသည်းယားနေလို့"
"ကိုယ်တိုင်းရပြီ Sample design ထွက်လာတဲ့အခါ ဆက်သွယ်လိုက်ပါမယ် ခွင့်ပြုပါဦး"
ခါအီကို လုပ်ငန်းပါတနာသဘောမျိုး တရိုတသေနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်သွားတာကို သဘောကျပြီး ရယ်မောနေရုံသာတတ်နိုင်သည်။ မောင့်ရဲ့ကောင်လေးက တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးအောင် ပြုစားနိုင်လွန်းသည်။
YOU ARE READING
|| P A R A L L E L ||
Fanfictionမျဉ်းပြိုင်နှစ်ကြောင်းဟာ နီးကပ်နေသလောက် ဆုံမှတ်မရှိဘူး ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော်ဟာ မျဉ်းပြိုင်.... (Unicode + Zawgyi)
