Yaşayan Ruhlar |TAMAMLANDI|

11.Bölüm

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir...
10.02/2022

<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Olduğum yerde durup tepkisizce aynaya bakıyordum. Bir şeyi, özellikle de konuşulanları algılamak istiyordum ama algılarım çoktan kendini kilitlenmişti. Bomboş, aynaya sabitli gözlerimin odağına ağabeyimin siületi girdiği anda algılarım kendine gelmişti. Aynaya vururak bağırdım.

"abi!"

Savaş korkuyla kolumdan tuttu. onun varlığını bile kolumu tutunca hatırlamıştım.

"Gece! Sakin ol aynayı kıracaksın."

"Savaş, Savaş!! Abim suçsuz, onu kurtarmamız lazım. Benim abim suçsuz!"

Bu gerçeği tüm dünyaya haykırmak istercesine bağırıyordum. Benim ağabeyim suçsuzdu! Savaş kendimi kaybetmemden korkmuş olacak ki, yüzümü ellerinin arasına alıp beni sakinleştirmeye çalıştı.

"evet birtanem, senin abin suçsuz. Ama sakin olmalısın! Aynayı salona götürelim. Abinin bize ulaşması çok daha kolay olur."

Başımla onaylayıp aynayı duvardan söktüm. Sıkı sıkıya tuttuğum ayna ile salona geçtik. Aynayı tam karşımızdaki sehpaya, incitmek istemez gibi yavaşça koydum. Gaye de karşı koltuğa oturmuş başını önüne eğmişti. Onu şuçlamak benim için kolaydı. Ama biliyordum ki o duygularının esiri olmuştu. Bu hikayedeki en büyük suçlu SEDEF idi. Öne Savaş, sonra ağabeyim ve belki de daha nicesi...

Aklıma gelen anılarla göz yaşlarımı tutamadan ağlamaya başladım.

"abim bana ulaşmaya çalışmıştı. Seslendi! Benim aklıma bile gelmedi içindekinin ağabeyim olduğu. Ya korkup aynayı kırsaydım?"

"Gece, ihtimaller için kendini suçlamaktan vazgeç. Bunların hiçbiri olmadı."

Savaş'a bakıp başımı salladım. Şu an ihtimalleri düşünmenin zamanı değildi. Ağlamamı zorla olsa da durdurup gözlerimi aynaya değdirdim. Ağabeyimden gelecek olan tek bir işareti bekliyordum. O işaret gelene kadar buradan ayrılmayacaktım. Günler sürse de bekleyecektim!"

"Gaye anlat bakalım. Sedef bedenleri nereye saklamış olabilir?"

Gaye uzun zamandır koruduğu sessizliğini, Savaş'ın sorusuyla bozmak zorunda kaldı. Kafasındaki sözcükleri tartıp derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"emin değilim ama, evinde saklıyor olabilir."

"nerden biliyorsun?"

"birkaç kere evine gitmiştim. O zaman kapalı bir oda gördüm. Ne zaman gitsem o kapı kilitliydi ama şüphelenmemiştim. Sadece, bazen geceleri o odaya girip saatlerce çıkmaması normal gelimiyordu bana. Sorduğumda ise beni ilgilendirmediğini söyler geçiştirirdi."

Bedenleri evde saklayabilirdi. Peki ya ruhlar, onlar neredeydi? En önemlisi kaç kişiydi? Kaç kişinin hayatını elinden almıştı?

Tam o sırada çalan zil tüm düşüncelerimizi dağıttı. Başımı sallayıp kapıya doğru adımladım. Kapıyı açtığımda görmeyi beklemediğim biriyle karşılaştım.

"senin burada ne işim var?"

"Gaye burada mı?"

"evet, salonda."

Beni es geçip içeri girdi. Kolidorda bekleyip soru sorar gibi bakınca elimle salonu işaret ettim. Salona geçtiğimizde yanımda Barış'ı gören Savaş ve Gaye en az benim kadar şaşırmıştı.