It Started With A Joke

PROLOGUE

True Love Waits..

Yan ang pagkakaalam ko.

Yan ang pinaniniwalaan ko.

Na hindi kailangan magmadali sa lahat ng bagay lalong lalo na sa Pag-ibig.

Na hindi kailangang mag-drama kung 'No Boyfriend/Girlfriend Since Birth' ka..

Na hindi kailangang magmukmok ng sobra kapag nasaktan ka, or hindi ka crush ng crush mo..

Lalong lalo na kung isa ka pa lang 'TEENAGER'...

Kasi ang Teenager dapat nagsasaya lang.

Dapat nag-e-enjoy lang sa buhay..

Dapat nag-aaral ng mabuti..

Dapat hanggang Kaibigan lang muna lahat..

Wag magpadalus-dalos kung ayaw nating magsisi..

Sabi nga nila, Nasa huli ang pagsisisi

So we should THINK first before we make our decisions. To have nothing to regret and worry about something.

Ang pagbo-Boyfriend at Girlfriend kasi hindi 'yan isang laro. Hindi yan yung tipo na taya ka lang ng taya ng kung sinu-sino, kasi mas masakit kapag tayo na ang nataya..

Nataya sa isang laro na walang kasiguraduhan kung ikaw ba ang mananalo o hindi.

Pero as a human being..

Hindi naman talaga maiiwasang matukso, pero dapat handa nating panagutan yung mga kasalanan or pagkakamali na nagawa natin..

Nakita ko yun sa mga kaibigan ko, but I'm not saying na nagmamadali sila. It's just that, nalink sila sa isang bagay na tinatawag nating 'Puppy and Teenage Love'..

Yes. They all got hurt.

Iyak dito, iyak doon.

Mukmok dito, mukmok doon.

Dumating pa sa point na nag-commit ng suicide ang isa sa amin..

Tanggap ko yun, tanggap kong ginawa ng mga kaibigan ko yun..

Kasi ganun naman talaga lahat ng nagmamahal diba? Lahat nasasaktan, based on their love stories.

Hmm. Yes!! I have no boyfriend since birth.

Pero may kaso ba dun? I think, WALA.

Hindi porket NBSB/NGSB ang isang tao, not accepted na sa community.

Maybe dahil may iba pa silang priority..

Family, Friends, Studies.. Yan ang kadalasan!

Pero sa part ko, it's just that I'm just waiting for the RIGHT ONE.

At sa paghihintay ko, hindi ko akalaing yung magiging istorya ng Pag-ibig ko..

Kasi..

It Started with a Joke.. ❤