It Started With A Joke

Chapter 26

A/N: hi guys. :) Support pa. :) may ikagugulat kayo.

Chapter 26.

Ren's POV

The long wait is over.

After four years of paghihirap from High School, we're finally walking, marching..

After we received our diplomas, time to honor the top 10 students na nag-excel sa lahat ng graduating students.

2 out of 10 dun, part ng barkada. They are Shiela and Kat, the Valedictorian and the Salutatorian.

Grabe! We're so proud of them! After they receiving their medals, oras na for Shiela's speech.

Habang nagsasalita siya, nagulat kami when she called our name. Tinawag niya kami to go on the stage with her.

We have no choice but to do it. As a respect for the ceremony, isa-isa kaming umakyat ng stage.

"Sila, sila po ang mga kaibigan ko na nagturo sa akin kung paano enjoyin ang buhay. Sila ang nagturo sa akin kung paano gawing maganda at masaya ang isang araw na stressful. Sila ang nagturo sa akin kung paano maging isang estudyante na may pangarap din. At sila rin ang nagturo sa akin kung paano abutin ang mga pangarap na yun." Shiela's eyes filled with tears.

Tapos lahat ng tao, nagpalakpakan sa kanya, syempre kami rin. After her speech, lumapit siya sa amin at niyakap kami.

At dun na siya naiyak ng sobra.

"Yung make-up mo be! Mahal bayad diyan!" Biro ni Saab.

Tapos natawa na lang si Shiela.

Then bumaba na kami sa stage.

Lalo pang naging emotional ang graduating students ng kantahin namin at patugtugin ang Graduation Song namin.

"Congratulations Graduates!" Sabi ng Mc.

Tapos nag-march na kami palabas as a sign na end na yung ceremony.

Pagpunta namin sa dulo ng field, dun na hindi napigilan ng lahat ang humagulgol.

Mapa-lalake o babae man, lahat nag-iiyakan.

Syempre hindi naman lahat ng mga kaklase or kaibigan natin, makikita pa natin after this day.

Then ang barkada, nag-form ng cirlcle. Tapos nagsalita kami isa-isa.

"Grabe! Ang OA natin! Pero seriously, sobra akong malulungkot. Sobra akong malulungkot kasi we will be apart from each other as we will go on the next chapter of our lives. Sobrang nagpapasalamat ako sa inyo kasi sa 4 years na pagsasama-sama natin, you never failed to make me smile and to feel happy. Pasensya na kung may nagawa man ako na hindi niyo nagustuhan. Ayun, actually, this month, uuwi kami ni Nicole kay Papa to visit him pero kung pag-stayin kami ni Papa dun for good, we have no choice." Sabi ko.

Tapos tumungo si Nicole as she agreed on what I've said

Tapos niyakap kami ng barkada.

"I know magkikita-kita pa tayo. Don't cry guys." Sabi ko.

"Ako, aalis din ako ng bansa. Punta ako ng L.A kinukuha ako ng Tita ko dun, but I promise, If makapag-ipon, at kung may time, I'll go back here to see you guys." Sabi naman ni JM.

"Ako, uuwi ako ng province but like you Ren, pag pinag-stay dun, siguro dun na nga muna." Sabi naman ni Saab.

The rest, mag-stay sa SMU as this is University, iga-grab kasi ng ilan sa amin yung scholarship na binigay ng school sa amin as we won twice on the Athletic Meet as Champions.