0534**: Seni öyle sert becereceğim ki,
0534**: Durmam için yalvardığında dahi ıslak kadınlığının duvarları istekle beni içine alacak.
0534**: Gün doğana kadar adımı inleteceğim dudaklarından.
Siz: Bir gün 666 numaralı otel odasında buluşacağız,
Siz:...
Sınır dolmadan bölüm atıyorum günlerdir, artık sınır dolmadan atmak istemiyorum.
🔥
Uykunun naif kolları üzerimden çekilirken gözlerim aralandı. Bedenime çökmüş ağırlık ve sızlayan başımın ağrısı ile yüzüm buruşurken bedenime baktım. Siyah yatak örtüsünün üzerindeki beyaz tenim ve üzerime geçirilmiş siyah tişört ile gözlerim kocaman açıldı.
Evde değildim, bu yatak bana ait değildi, resmen çıplaktım!!
Yan tarafımda hissettiğim hareketlilik ile oraya döndüğümde kocaman açılan gözlerim ne kadar büyür bilmedim ama şaşkınlıkla kasıldım.
Sungur Karademir, yattığım yatağın köşesine başını yaslamış bir şekilde iki büklüm uzanıyordu. Aramızda oldukça fazla bir mesafe vardı. Yine aynı yatakta uyumuş iki yabancıydık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi ondan kaçırıp, utanç ile yatak örtüsünü üstümden sıyırdım. Bacaklarımda kesikler vardı, ne yaşamıştım ben dün?
Çıplak ayaklarımı yere sürttüğümde hissettiğim üşüme hissinin varlığını yok etmeye çalışırken parmak uçlarıma basarak ilerlemeye başladım. Gerçekten aptaldım, yaptığım onca şeyden sonra nasıl bu eve gelmiş, üstüne bu adamın yüzüne bakmıştım anlamıyordum.
"Aptal Tutkun," dedim sinirle mırıldanarak, "Gerizekalısın kızım sen." Odanın içinde giyebilecek bir şeyler aradım ama kıyafetlerimi bulamadım, buraya ne halde geldiğimi bile hatırlamıyordum. Ne yapacağımı bilemeden hızlıca giyinme odasına girdim ve gri bir eşofman aldım elime.
Buradan çabucak gitmeliydim, buraya gelmem bile hataydı. Kendimi alkole verecek kadar aptal bir insan olmasaydım ilk acı soluğumu onun yanında almazdım. "Ne işim var benim burada zaten." Dedim elimi alnıma götürüp bir şaplak atarken. Acıdığı için yüzümü buruşturup ovaladım. "Bir insan bu kadar aptal olamaz ya. Yok mu benim beynim alooo."
İstemsizce sesimin yükseldiğini fark etmeden tekrar yatağın ucuna geldim ve sessizce eşofmanı üzerime geçirdim. "Günaydın." Diyen ruhsuz ses ile korku içinde elimi eşofmanın belinden çektiğimde eşofman boylu boyunca yere serildi.
Gözlerim bir Sungur'a bir çıplak kalmış bedenimde gezindi. Onun da aynı şekilde bana ve çıplak bacaklarıma baktığını gördüğümde koşarak kucağına oturmam gerektiğini düşündüm.
Yaptıklarım tekrar aklkma gelirken yüzüne bakmayı kestim. Utanmam gerekiyordu, arsız gibi evindeydim. "Kusura bakma."
Üstümdeki bakışları ile birlikte eşofmanı tekrar giydim ve beline sıkı bir düğüm attım. En azından beni idare edebilirdi. "Gideceğim şimdi," gözlerim gözlerine kenetlendi, "zaten hiç gelmemeliydim."
