Konser

22

Media: Atlas Akın 

15615 saat uğraşıp yaptığım kitap tanıtım şeysi:

İyi okumalar ziyagilleeer

⊂('･◡･⊂ )∘˚˳°

İnsanı, insan yapan iradesiydi.

Bizi diğer varlıklardan ayıran en büyük özelliğimiz karar verme yetimizdi.

Zalimler ve masumlar iradesiyle savaşır, iyi yahut kötü olmaya karar verirdi.

Lal benim için masallarda olan kötü kalpli cadı gibiydi. Saf kötülük onun yaşam kaynağıydı. Bana zarar vermesi bir derece ama benim üzerimden en yakınımı tehdit etmesini aşamıyordum.

Gözlerim yavaşça kapanıp açıldı. Beynim anlık bir şekilde durmuş, göz kapaklarım beynimle hareket ediyordu. Ben az önce ne duymuştum? Sinir bedenimi ele geçirirken, tek yaptığım put gibi durmaktı. Duyduklarımı hazmedemiyordum. Kulağıma gelen çınlama sesi üzerine elimi kulağıma götürdüm. Kalbim hızla atıyor, her atışında Derin'in dediği o cümle kafamın içinde yankılanıyordu.

"Ne?" 

Derin arkasını dönüp bana baktığında dolu olan gözlerini fark ettim. Derin dudaklarını hafifçe araladı. "Sen demin ne söyledin?" Diye sordum, Derin önüne dönüp Çağrı'ya baktı. Bi Çağrı'ya, bi bana bakıyordu. En sonunda yatağa oturdu. Stres içinde nefes alıp verdi. Çok solgun görünüyordu. Onu bu şekilde çaresiz görmek kalbimi sızlattı.

Çağrı bir adım öne çıkarak "Lal seni Öykü ile tehdit mi etti?" Diye sordu tane tane. O da hazmedemiyordu. Olanları idrak etmeye çalışıyordu. Derin yere bakarken kafasını olumlu anlamda salladı. Derin'in yanına oturup ona baktım. "Ne dedi?" Derin bana baktığında gözünden yaş geldi. "Derin anlatsana." Çağrı sakin ve net bir şekilde konuştu. Artık yalan duymaya tahammülü yok gibi duruyordu. Haklıydı.

Derin kafasını eğip parmaklarına dokunmaya başladı. Kendini sıkıyordu, içine atıyor ve bize söylemiyordu. "Derin!" Diye bağırdı Atlas. Çağrı Atlas'ı uyarırcasına omzuna vurdu. Atlas sinirle alt dudağını yaladı.

Elini tutarak "Bize söyleyebilirsin." Dedim. 

Derin ellerimi sıkıca tutuyordu. Onu bırakacağımdan korkuyor gibi elimi okşuyordu. 

"Eğer Çağrı ile ayrılmazsam üvey babanın sana yaptıklarını Atlas'a anlatacağını söyledi."

"Ben bu olayı zaten biliyorum." Dedi Atlas, Derin hayretler içinde kafasını yerden kaldırıp Atlas'a baktı. "Ama sen bilmiyordun." Derin'in sesi kısık ve cılız çıkıyordu. Çağrı anlamsız bakışlarıyla Derin'e bakarken ben de o bakışların aynısını yapıyordum. Lal benim bu tranvamı nereden biliyor olabilir ki? Hem bir kadın nasıl bu kadar çirkinleşebilir ki? 

"Bu üvey baba olayı ne?" Çağrı'ya baktım. Herkes sessiz kaldı. Benim konuşmam lazımdı ama konuşamadım. 

Sessizliği bozan ise Derin'in ağlayarak "Ailemden yediğim dayak bu kadar acıtmamıştı." Demesi olmuştu. Derin küçüklüğünden beri ailesinden şiddet görüyordu. Bunun büyüğü küçüğü olmaz ama kız üniversite tatilinde evine gidemiyordu. Korkarak annesiyle, babasıyla konuşuyordu. Onlar kızını saygılı yetiştirdik sanarken Derin korkudan konuşamıyordu. Babasından çok annesinden şiddet gördüğünü söylemişti. Babası işleri yüzünden eve gelemiyormuş, annesi ise her gün evde... Her gün farklı bahaneler ile dövüyormuş.