Dalgalara Direndim • |BxB|

•14•

Medya: Kendimden Hallice - Sakince Yoruldum

[Doruk'ta üzerindeki zincirlerin hiçbiri yok sadece inci kolye var. Mete'de ise çanta yok.]

•

29 Eylül 2021
Mete'den;

Odamdaki boy aynasının karşısında saçlarımı yapıyordum. Üzerime beyaz düz tişört ve buz mavisi kot pantolon giymiştim. Siyah kot ceketimi giyecektim ama hoşuma gitmemişti.

Odadan çıkıp Derya'nın odasına doğru yürüdüm. Önüne geldiğimde kapıyı iki kere tıklattım ve iki saniye bekleyip girdim. Yatakta istifini bozmadan uzanıyordu.

"Derya senin siyah ceketin nerede?"

"Ne yapacaksın?" gibi saçma bir soru sormasıyla gözlerimi devirdim.

"Beynini kullan güzelim. Hadi, nerede? Söyle."

"Off abi lafın gelişiydi o. Sigara falan kokutma." Dolabından çıkarıp elime tutuşturdu. Sırıtarak üzerime giyerken, konuştum. "Nasıl olmuşum?"

Tek gözünü kırpıp konuşmaya başladı. "Hayırdır nereye?"

"Bizimkilerle buluşacağız." Sonradan aklıma gelen isimle yüzümü buruşturdum. "He bir de Kemal var."

"Hala neden takılırsınız ki onunla?" Biraz merak çokça sitem içeren cümlesiyle bıkkınlıkla nefes verdim.

"Çağırmıyoruz ama özelden kaçta gidiyorsunuz diye yazıyor. Ayıp kızım, ne yapalım kovalım mı?"

"Diğerleri yalan söyler gitmiyoruz diye. Kusura bakma ama bulmuş bir tane enayiyi sürekli ona yazıyor demek ki." Gülerek birkaç adım geriye giderken konuşmuştu.

"Şanslı günündesin külkedisi çünkü bugün modum yerinde. Bu yüzden yarın 'enayi' kelimesine laf ederim."

"Abiciğim seni çok seviyorum bunu unutma."

Gülerek, "Kes yalakayı da söyle nasılım?"
dediğimde gözlerini kısarak süzdü beni.

"Yolda seni görsem peşinden birkaç sokak gelirdim." Onunda böyle saçma betimlemeleri vardı. Bu mükemmelin bi tık üstü muhteşemin ise bir tık altıydı.

"Eyvallah balım." diyerek odadan çıktım. Salona, Ada'ya ders yaptıran annemin yanına geçtim.

"Nasıl olmuşum kızlar?" diyerek kendi etrafımda döndüm. Ada gözleri parıl parıl, "Abiciğim çok yakışıklı gözüküyorsun." dedi. Kafamı anneme çevirdiğimde, "Çok yakışmış ceket. Baktıkça bakasım geliyor valla." dediğinde gülerek saçlarımı arkaya doğru taradım.

"Neyse bebeklerim çıkıyorum ben." dediğimde hem yer cücesinden hem de annemden aynı anda "Nereye?" lafını duydum.

"Bizimkilerle buluşacağız. Sinan, Doruk falan. Geç gelirim ya da üşenirim gelmem, bilmiyorum."

Gülümseyerek söze girdi annem. "Ne zamandır Doruk'la bu kadar yakın oldunuz?"

"Anne iki aydır çocuğun evinden çıkmıyorum. Sürekli görüşüyoruz. Hem tanısan sen de çok seversin."

"Bilemiyorum. Fasulyemi beğenmeyip onunla kıyasladığından beri aramızda bir soğuk savaş var Doruk Bey'le." Seslice gülerek annemin yanına eğildim ve yanağından sıkı sıkı öptüm. Bu hareketimle koluma doğru sırnaşan Ada'nında çene altından sıkı sıkı öptüm ve doğruldum.

"Anneciğim senin de fasulyen çok güzel olmuştu sadece Doruk'un çok çok daha güzeldi. Yesen varya tiryakisi olursun. Sezarın hakkı sezara yani müthiş yapmıştı çocuk. Yahu etçil ben bile iki tabak fasulye yedim diyorum."