DİLHÛN (Berdel)

BÖLÜM 20/ KORKU

Keyifli okumalar...

19.Bölümden Hatırlatma

Kapıyı açar açmaz masa başında uyuyan Avjin çarptı gözüne. Büyük ihtimalle uyuyakalmıştı. Masaya yaklaşırken bir yandan da onu inceliyordu. Saçlarını tepeden gevşek topuz yapmış bembeyaz boynu olduğu gibi açıktaydı. Miran artık emin olmuştu. Bu kız onun imtihanıydı. Üstelik onu ilk defa askılı bir badi ile görüyordu ve bu daha da heyecanlandırmıştı onu.

Bir an için uyandırıp yerine yatmasını söylemek geçti aklından ama üzerinde bir şey yoktu ve Avjin onu böyle görürse utanırdı ya da korkardı. Yatağın pikesini açarak masaya yaklaştı tekrardan. Uyandırmamaya dikkat ederek kucağına aldı yavaşça ve yatağına yatırdı.

Yatağın kenarına oturup güzel yüzünü incelemeye başladı. Acaba şöyle yanına kıvrılsa uykusu gelene kadar izlese, sonra odasına gitse ne olurdu? Hiçbir şey.

20.BÖLÜM

"Korku"

Avjin, belinde hissettiği ağırlıkla kaşlarını çattı. Kolunun belinde olmadığından emindi. Peki, neydi bu ağırlık? Daha fazla kapalı tutamadığı gözlerini araladı. Önce duvara baktı boş boş sonra belindeki ağırlığa. Gözleri fal taşı gibi açıldı Avjin'in. Sonra ensesine vuran nefesi hissetti. İçinde daha önce hiç hissetmediği duyguları hissetti Avjin. Lakin adını da koyamıyordu.

"Günaydın." diyen boğuk bir ses duydu. Dili tutulmuş ne diyeceğini bilmiyordu. Tek istediği banyoya gidip elini yüzünü yıkamaktı.

Miran, kolları arasındaki bedenin hareketlendiğini hissedince sardığı belini kendisine çekti. Bilinçsizce burnunu saçlarının arasına gömerek güzel kokuyu almak istedi. Kollarının arasındaki kişinin Avjin olduğunu biliyordu. Biliyordu da rüya zannediyordu. Rüyasında günaydın demişti ama gerçekten konuştuğunun farkında değildi. Ta ki, Avjin ona karşılık verene kadar.

"Günaydın." dedi Avjin, cılız çıkan sesi ile. Fazlasıyla heyecanlanmıştı ve sesi çıkmıyordu.

Miran'ın gözleri anında fal taşı gibi açılmıştı. Avjin gerçekten kollarının arasındaydı. En son izlemek için yatmıştı yanına. Hangi ara bu hale gelmişlerdi? Utandığını ve heyecanlandığını hissetti Miran. Hemen ardından kollarını gevşetip biraz mesafe koydu aralarına.

Avjin gevşeyen kollarla ne zamandır tuttuğunu bilmediği nefesini bıraktı. Kalkacaktı lakin çok utanıyordu. Emindiki yüzü kıpkırmızıydı. Sonra yanında hareketlilik hissetti. Kalkıyordu Miran.

"Günaydın. Ben... Dün gece sana bakmaya gelmiştim fakat masa başında uyuyakaldığını görünce yatağına yatırdım." utandı devamını getirmeye. Avjin anlamıştı zaten ve bir açıklama beklemedi.

"En iyisi ben odama geçip elimi yüzümü yıkayayım." dediği gibi hızlıca çıktı odadan. 27 yaşındaki adam resmen liseli çocuğa dönmüştü. Hayatı boyunca böylesine utandığını ve heyecanlandığını hatırlamıyordu.

*

İkili, utançlarını bir kenara bırakmış, güzel bir kahvaltı yapmışlardı. Miran şirkette ufak bir işi olduğunu söylediğinde Avjin, Miran'ın getirdiği çipi ceketin içine koydu. Sonrasında Miran işlerini halletmek için evden çıkmıştı.

Arabasına binerken havanın çok güzel olduğunu fark etti. İşi bittiğinde eve gelip Avjin ile güzel vakit geçirmek için dışarı çıkarabilirdi. Ders çalışmaktan bunalmış olmalı, diye düşündü. İçinde garip bir mutluluk vardı.

Avjin ile sabah sarmaş dolaş uyandığı için miydi? Keşke hep öyle uyansalardı.

Aradan geçen yarım saatten sonra şirkete gelmiş ve hemen bir toplantıya girmişti. Söz konusu her zamanki gibi ihaleydi.