DİLHÛN (Berdel)

BÖLÜM 21/SÜRPRİZ

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba. Öncelikle bu hikayeye başlarken planlarım arasında bölümler arasında arayı bu kadar çok uzatmak yoktu ama tabii ki evdeki hesaplar çarşıya uymadı. Bunun için özür dilerim. Söz vermek istemiyorum ama inşallah artık araları uzatmadan bölümleri paylaşacağım sizinle. Malum üniversite öğrencisiyim. Hacettepe'de okumak hiç de kolay değil. Yoğun bir tempodayım. Projelerim var, tekrar etmem gereken dersler... Buraya çok vakit ayıramıyorum ama bu hikayeden de kopamıyorum. Elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum. Çünkü büyük bir hevesle yazmaya başladığım bir hikaye kendisi. Yarım kalmasını istemem.🌸

Keyifli okumalar.

20.Bölümden Hatırlatma
Güzel bir film izleyen ikili film bittiğinde birbirlerine tebessüm ederek baktılar.

"Lavaboya gidecek misin? Yardım edeyim mi?" diye sordu Avjin.

"O zaman yastık yorgan alayım. Bende şöyle uzanır yatarım." Dediğinde L koltuğun diğer tarafını gösteriyordu.

"Hayır Avjin. Odana gidip uyuyacaksın." dediğinde sesi bir hayli sertti. Avjin daha da üstelemedi.

"Peki, bir şeye ihtiyacın var mı?"

"Hayır, yok. Teşekkür ederim."

"İyi geceler o zaman. Gidiyorum ben. Bir ihtiyacın olursa seslen. Kapımı aralık bırakacağım."

"Tamam." dediğinde Avjin arkasını dönüp gideceği sırada devam etti.

"İyi geceler öpücüğü yok mu?" dediğinde Avjin çakmak çakmak gözleri ile baktı karşısındaki adama.

"Bana öyle bakma, hastayım ben. Hasta insanı üzmemek lazım. Üzüleyim mi ben?" dediğinde Avjin dayanamamış tebessüm etmiş, bakışları yumuşamıştı hemen. Usulca yaklaştı ve bu sefer daha da hissettirerek dokundu yanağına. Miran ise kalp krizi geçirmenin eşiğindeydi. Kokusu burnunda ve dudakları yanağındaydı.

Bu temas iki kalbi de delicesine heyecanlandırmıştı.

21.BÖLÜM

"Sürpriz"

Derin bir soluk bırakarak çıktı kapıdan Avjin.

Bitmişti artık.

Kalkmıştı omuzlarındaki bu tatlı yük.

Gözlerini etrafta gezdirdi Avjin, bir çift kahveleri görmek adına. Çok geçmeden de zaten hareleri buluştu kahvelerle. Yüzünde gizlemeyi başaramadığı tebessümle ve ışıl ışıl parlayan gözleri ile adımlamaya başladı Miran'a doğru.

"Gözlerindeki ışıltıya bakılırsa dünkü sınav gibi güzel geçmiş?" dedi sorar gözlerle.

"Evet, çok iyi bildiğim yerlerden geldi hep."

"O zaman tebrik ederim güzelim, hadi gidelim." dediğinde elini Avjin'in beline koyup arabanın yanına ilerlediler.

İkili arabaya yerleştikten sonra Miran çalıştırdı arabayı.

"Sana bir sürprizim var." dediğinde gözlerini kısa bir süreliğine yoldan çekip Avjin'e baktı. Avjin duyduğu cümle ile başını anında Miran'dan tarafa çevirmiş, meraklı gözlerini Miran'ın gözlerine sabitlemişti.

"Ne sürprizi?" diye sordu merakla.

"Mardin'e gidiyoruz." dediğinde Avjin'in içi büyük bir mutlulukla doldu. "Aslında daha önceden götürecektim ama sınava çalışıyorsun, bölünmesin diye bunu ertelemek istedim. Tamamen seni düşündüğümden. Oraya gittiğinde çalışmaya fırsatın olmayacaktı çünkü." diye sözlerine devam ettiğinde Avjin'in yolda gözleri, konuşma bitiminde Miran'a döndü. İçi kıpır kıpır olmuştu. İnce düşünmesi Avjin'i derinden etkilemişti.