ALEDA | TEXTİNG

3.3

Önceki bölümü bildirim gitmediği için birçok kişi okumadı, ilk önce onu okuyunuz efndm🙏

2 aydır elimde sürünen ayila bayıla yazdığım bölüm hayırlı uğurlu olsun arkdşlr🥰🥰💅

Bu bölümle birlikte 49k olacağız💅💅🥺

Keyifle okumalar dilerim, Aleda ve Demir ağırlıklı bir bölüm oldu... Yazarınız yine mukkemmel bir bölüm yazdı💅💅💅

Oy ve yorum yapmayı unutmayınız🙏❤️❤️

'yakamoz güzeli

_____________________________

34.bölüm

"Güzelim," Çok tatlı bir uykunun içindeyken onun sesi kulaklarımı doldurdu. Belli belirsiz bir şeyler duyuyordum ama onun kolları arasından çıkmak istemiyordum.
"Yavrum," dedi sitemle."Sırtın tutulacak burada." Omuzlarımı silktiğimde susmasını istiyordum. Gördüğüm rüyayı unutmak üzereydim! Dağınık saçlarımda ellerini gezdirirken bu tavrıma güldüğünü hissettim.

"Kollarımın arasına gel." Ellerimi onun belinden çekmezken onun da yanıma uzandığını hissediyordum. Bir elimi boynuna sararken bir eli belimde duruyordu. Yüzümü boynuna yaslarken üstümü örttüğünü anladım. Belli belirsiz mırıltılar çıkarıyordum ama bunu onun anlamadığından emindim. Parmakları sırtımda masaj yapar gibi dolaşırken rahatlamamı sağlıyordu ama uykum kaçıyordu! "Demir," dedim huysuzca. "Uyumak istiyorum."

"Sen uyu," dedi boğuk sesiyle. "Ben de seninle ilgileneyim."

"Uykumu kaçırıyorsun be adam!"

"İşime gelir."

Onun sürekli hareket etmesi,kulağıma şarkılar mırıldanmasıyla sadece ona odaklanıyordum. Demirin yanında uyumak haramdı bana! Yarım saat sonunda sesi kesildiğinde sadece düzenli nefes alışverişlerini duyuyordum. Benim uyumama engel olup kendisi uyumuştu! Başını göğsüme yasladığında parmaklarım otomotik olarak saçlarına gitti. Onun bana yaptığı kötülüğü yapmayıp uyumasına engel olmadım. Küçük bir kanepede ikimizin bedeni çok zor sığıyordu ama onun kolları arasında mutluydum,huzurluydum. Rahat bir nefes alıyordum.

Çalan alarmımla Demirin uyanmaması için, onun kolları arasındayken masanın üzerindeki telefonuma uzandım. Alarmı kapattığımda o da benim gibi uykusunun içinde bir şeyler mırıldanıyordu. Hastane nöbetim için kurduğum alarmdı ve bir saat içinde yetişmem gerekti.

"Sevgilim," dedim kolları arasından çıkmaya çalışırken. "Demir," dedim huysuzca beni bırakması için.

"Rahat dur,"

"Kalkmam gerek ama!"

Beni dinlemeden burnunu saçlarımın arasına getirirken yerimden hareket edemedim. "Hastaneye gitmem gerek ama." dedim mırıldanarak. "Birkaç dakika daha Aleda," dedi. "Lütfen..."

"Benimle ilgilenirsen olur," dedim çocuksu bir sesle. Belimi saran elleri yüzüme çıktığında küçücük kanepede birbirimize çok yakınlaştığımızı anladım. Sokak lambasından vuran ışık onun yüzüne yansırken hayran kaldığım gözlerinde tutuklu kaldım.

"Benim güzel bebeğim," dedi gözlerini zorlukla açarken. Uykusunun olduğunu biliyordum ve ben gittikten sonra uyumasını diliyordum. "Şu güzelliğine bak," dedi hafif bir sitemle.

Gülümsedim. O beni hep gülümsetirdi zaten.

Dikkatlice beni izleyen gözleri bir anlığına utanmamı sağladı. Bakışları her zerremde dolaşırken bende onu izliyordum. Dağınık saçları, bana hayranlıkla bakan ela gözleri, uyumaktan şişmiş dudakları, camdan vuran güneşin ışığı ile parlayan esmer teni kusursuz görünüyordu. Öyle güzel bakıyordu ki kendimi dünyanın en şanslı kadını hissettim.