The Shattered Pieces

SIMULA

Kinukumpas-kumpas ko ang magkabila kong mga kamay habang nakatanaw sa pila ng mga estudyanting gustong pumasok sa club namin. Marami pa sila kaya pihadong gagabihin na ako ng uwi nito. Dadaanan ko pa ang flowershop ni tita bago ako umuwi. Siguradong pagagalitan na naman ako ng pinsan ko nito.

"Can't you at least move faster?! It's already five-thirty yet we are still here!" I yelled.

Napatingin sa akin halos lahat ng nasa pila. I shut my brows at them as the sign that I'm not okay with this anymore.

Naiinis na ako. This was supposed to be held the next day, but that muse we have changes the schedule saying that she needs more member! Bwesit na pelingira!

Tinapik ni Yumi ang balikat ko. Napalingon ako sa kanya.

"Bakit ba?!" inis na tanong ko sa kaibigan ko.

Pinanlakihan niya ako ng kanyang mga mata. Kumurba rin ang labi niya na animo'y sinisita ako sa kilos ko.

"Anong bakit ba, ha?! Can't you stop yelling at them, Poresa? Ikaw mapapagalitan ng President niyan, eh!"

I crossed my arms on my chest. Naramdaman ko ang mga umbok sa harapan ko. Napalingon ako roon. Kaya sekreto akong napangisi dahil doon.

Malaman, eh. Bakit ba?

Muli kong ibinalik ang tingin ko sa kaibigan ko. Pinagtaasan ko rin siya ng kilay.

"Aba't ano naman? Kaysa naman 'yong pinsan ko ang magalit, aber?!"

She put her palm on her lips pretending to be shocked.

"Seryoso ka?!" she hissed at me.

I rolled my eyes three hundred and sixty degrees.

"Hindi. Nagbibiro ako, Yumi. See?" I fake my smile. Doing to be sarcastic.

Pinitik niya ang noo ko. Napaigik ako.

"Yumi!" angal ko.

She stuck her tongue out to piss me. Pero natawa na lang ako imbis na mainis.

We ended selecting the new members of the club around quarter to six. Pumara na lamang ako ng tricycle at nagpahatid sa may Dalakit kung nasaan ang flowershop ni tita Hilda.

Naabutan ko siyang ipinapasok na ang ibang mga bulaklak sa loob nang makababa ako ng tricycle. Huminga na lamang ako ng malalim bago maglakad papasok doon.

Dahan-dahan kong pinihit papabukas ang pintuan. The sound of the glass door made tita Hilda turned her head from where I am standing.

Napalunok ako.

Her usual expression welcomed me as I met her eyes full of range. Napayuko ako at inilagay sa likod ko ang palad ko. Pinagkiskis ko ang mga iyon. Kinakabahan ako. Muli akong nag-angat ng aking ulo upang salubungin ang mga mata ni tita.

Despite feeling nervous, I still walk towards tita and stood in front of her. Pakiramdam ko ay agad namanhid ang mukha ko nang maramdaman ko ang palad niya na dumapo sa mukha ko. Napabaling sa kabila ang paningin ko.

She just slapped me. Napapikit ako.

"Five, Poresa. Five. I told you to be here at five," I heard the stiffness in her voice.

I felt myself getting angry. But then I remember, I can't. I shouldn't be.

"P-pasensiya na po, t-tita." I bowed my head.

She didn't say a word. Mag-aangat pa lang ulit sana ako ng ulo ko nang sumalubong naman sa akin ang kabilang kamay niya. Napaatras ako sa lakas ng sampal niyang iyon.

"Kung gusto mo ang tanggapin kita bilang pamilya, matuto kang sumunod sa kung ano ang sinasabi ko," aniya.

Wala akong nagawa kung hindi ang magtango ng aking ulo sa harap ni tita Hilda. Hindi ko naman puweding saluhin at ibalik sa kanya ang kung ano'ng ipinalasap niya sa akin. I'll be alone if that's happen.

"Your mother is a freak. Huwag kang tumulad sa babaing walang habag sa katawan niya."

Stop. Stop it right there.

I quickly turned my head to face tita again. How dare her talk about my mother like that?! How dare her called my mother that way?!

I fixed my eyes on her. Alam kong kita sa mga mata ko ang disgusto sa sinabi niya base sa pesting ngisi niya.

"Tita..." I called her in a warning tone.

Mas lalong lumapad ang ngisi niya.

"Why? Nagagalit ka, Poresa? Nagagalit ka dahil totoo?"

Totoo? I doubt that, tita.

Nagkibit balikat lamang ako na animo'y hindi ako takot bago sagutin siya.

"You shouldn't be calling my mother that way, tita."

Tumawa siya ng sarkastiko.

"And why can't I, huh?! Why?! Malandi ang ina mo! Kaya bakit hindi ko puweding tawagin siya sa pangalan na bagay naman sa kanya?!"

Demonyita akong ngumisi.

I see. She didn't know anything about what's happening inside her house. She wasn't aware of what her husband's doing. Kung malandi man ang ina ko kagaya sa kung ano ang sinasabi niya, baka ikamatay niya pa kapag malaman niya ang pinaggagagawa ng pesting asawa niya.

Mas lumapad pa ang ngisi ko at sinagot si tita Hilda.

"Whore?" I asked innocently. "Who?" I roamed my eyes around her shop. "You?" I said in front of her face.

Nanlaki ang mga mata niya at agad itinaas ang nanginginig na palad niya bago ko muling maramdaman sa ikatlong pagkakataon na tumama iyon sa pisngi ko.

"Aba't, punyeta kang animal ka!" malakas na sigaw niya sa galit dahil sa sinabi ko.

There... I received another slap.

My family hurting me, that's how my every day life ended. It is how it goes. They are the reason why my life is full of a mess. Why my life is nothing but aches. It is why my life is shattered.