The Shattered Pieces

KABANATA 6

"Miss Derillo, are you okay?" He's worried, I could tell.

Tumango ako ng kaunti bilang sagot sa kanya.

"But you look—"

"I'm okay," sabi ko.

Tinitigan niya ako na animo'y hindi siya naniniwala sa sinasabi ko. I diverted my gaze to avoid looking at him back.

I know. I know myself that I am not okay. That I am scared with the fact that he's here now. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng takot sa isiping baka, baka maulit na naman iyon.

Ibinalik ko ang tingin ko sa kanya.

"What do you think of me, Samuel?" I asked him directly.

I saw Samuel taken aback when I asked him that. His face was fixated on me the moment I uttered those words. Marahil ay hindi niya inaasahan na itatanong ko iyon sa kanya dahil sa reaksiyon ng kanyang mukha.

"Am I not attractive enough that you can't even answer me?" tanong ko sa kanya.

Tinitigan niya pa ako ng mahigit ilang minuto bago sagutin ang tanong ko.

Umayos siya ng upo sa bermuda at tumingala sa kalangitan. I saw his adams apple protruded when he looked up to the sky. Ang matangos na ilong niya ay siyang umiiba sa hugis ng mukha niya.

He placed both of his arms on his back and settled his eyes up.

"I like you," he mumbled.

Hindi na ako nagulat pa nang sabihin niya iyon. It was clear to me. From the moment he say hi the day Yumi called him, I know exactly that he like me. But liking someone is foolishness.

Ipinatong ko ang librong hawak ko sa paanan ko at inunat ang magkabilang paa ko sa bermudang kinauupuan namin.

"Sige..." ani kong nakangiti ng bahagya. "Paki hanap na lang ng pake ko, Pres," dagdag ko.

I felt him quickly looked at me. Ngumiti lang ako matapos kong sabihin iyon sa kanya ngunit hindi ko siya nililingon at nanatiling nakatuon lamang sa taas ang mga mata ko.

"Seryoso ako, Poresa," dinig kong sabi niya.

Tumigil ako sa pagngiti nang marinig ko iyon mula sa kanya. Nilingon ko siya na ngayon ay nakatitig na rin sa akin.

"Liking is an act of stupidity, Samuel," saad kong nakatingin sa kanya.

His forehead creased hearing what I just said.

"You will never like someone if you're still sane. Believe me," sabi ko pa.

It true. Sa paniniwala ko, totoo 'yon. Tanga o bobo lang ang taong nagkakagusto sa isang tao. When you say you like a person, then you better have your self check with a psychiatrist. Because liking is just a madness.

"Did you even like someone?" biglang tanong niya.

Napabaling ako ng tingin sa kaliwa.

"I even loved him, Samuel," I answered.

Kung kahit nga mahal mo ang isang tao ay nagagawa ka pa rin nilang saktan, paano na lang kung gusto ka lang? They said that love is deeper than like. But what's the difference? Dahil ba kapag mahal mo ay mas malalim pa ang sugat kaysa kung pagkagusto lang ang nararamdaman mo? It's just bullshit. That reason is a trash.

"He broke you?" tanong na naman niya.

Broke? Not just he broke me. Because he ruined my whole existence. Sinira niya ang buhay ko. He made me felt like I don't deserve so many things that exist in this world. Siya, higit sa sinuman na inaasahan ko, ang sumira sa pagkatao ko.