The Shattered Pieces

KABANATA 17

"Mama, we're going where po ba?" tanong iyon ni Ivey habang maarting inaayos ang pagkakatali ng buhok niya.

Nilingon ko lamang ang anak ko ng bahagya bago muling ibalik ang atensiyon ko sa ginagawa ko.

"Don't you want to go with Mama at Puki-puki Resort, anak?" tanong ko at inilagay sa maliit na bag niya ang tubig at towel na dadalhin namin.

Sabado ngayon at si Ate Hilda naman ang magbabantay sa shop namin. Tutal naman ay wala akong gagawin buong araw, it's better to have some fun time with my daughter.

"Just us lang po ba, Mama?" muling tanong nito sa akin.

Itinabi ko na ang maliit na bag na para sa kanya at kinuha ang kulay asul na backpack. I gathered some clothes of mine with at least one pair and some toiletries. I didn't know if we'll stay there only for a day. Baka kapag nandoon na kami ay humirit pa ang anak ko kaya mabuti na ang handa.

Umupo ako sa ibabaw ng kama namin bago sumagot sa tanong ng anak ko.

"Tayo lang. You know that Ate will be going to take care of the shop for days, right, baby?" mahinahong sabi ko sabay ngiti ng kaunti.

I saw my daughter pouted cutely upon hearing my words. I just can't help but to shook my head side by side because of her reaction.

"Oh, bakit?" Tumawa ako. "Don't you want Mama to be with you for the weekend?" I took some step near her.

Ang nakanguso na niyang mga labi ay mas lalo lamang tumulis dahil sa naging tanong ko.

"Of course I want, Mama, but..." she stopped talking and looked up to the ceiling.

Lumuhod ako sa harap niya at pinagpantay ang tingin naming pareho. I pinched her nose and kissed her forehead before I distant myself again from Ivey just steps away.

"But...?" Urging her to continue her words, I asked.

Kinusot niya ang gilid ng tainga niya banda sa may likod bago tumingin sa akin ng diretso at magsalita.

"What about Tita Eunice po?" she asked while pouting.

Napatawa ako sa naging tanong niya. Ang akala ko naman kase ay kung ano na iyon naman pala ay itatanong lang kung nasaan si Eunice.

The way my daughter, Ivey, cares for a person, she reminded me of someone that I know from my past. That even without knowing what are the things that she needs to consider firstly, her care for that someone will always be her priority.

Kagaya kay Samuel, kahit wala siyang alam tungkol sa mga bagay-bagay na dapat ay alam niya, he will choose to comfort you with his words and assurance that no matter will happen, what matters is how you feel and not anyone else is.

Sinungaling ako kung hindi ko aaminin kahit sa sarili ko na lamang na gusto ko siyang makita ulit. That I want to know his ups. But I know that I have no right in terms of it. Dahil sino nga ba naman ako?

Muli akong tumayo at bahagyang yumuko upang ilagay sa likod ng tainga ng anak ko ang ilang hibla ng buhok na napupunta sa mukha niya. Inayos ko rin ang pagkakatayo ko at muling nilapitan ang kama para kunin ang mga dadalhin namin.

"Abala si Tita Eunice mo, anak. Hmm? She's working at Manila and we can't just tell her to go home because you miss her," ani ko na lamang.

Hindi nagsalita ang anak ko nang sabihin ko iyon. Alam ko naman na naiintindihan niya iyon. She's smart. Kaya alam kong alam niya kung ano ang ibig kong sabihin.

"Let's go?" Bagkus ay pag-aaya ko sa kanya.

My daughter nodded her head at me and forced a smile for me. Hindi ko tuloy maiwasan ang isipin na dahil sa pagiging malapit niya masiyado sa tao ay may idulot iyon sa kanya.