Part 22

1.8K 144 0
                                    

Zawgyi code

"ၿမိဳ႔အုပ္မင္းကေတာ္ ေခ်ာတယ္လွတယ္လို႔ ေျပာသံၾကားတာေတာ့ၾကာလွၿပီ ဒါေပမဲ့အခုမွဘဲေတြ့ဖူးျမင္ဖူးတယ္"

"အစ္မရယ္…ခင္ကအဲ့ေလာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး"

"ေဟ့…မင္းတို႔ေတြစကားေျပာေကာင္းေနၾကသလား…အလုပ္ခ်ိန္ဆိုတာ အလုပ္လုပ္ရတယ္"

"ဒီမယ္…ဒါက…"

"ရႈးးး မေျပာနဲ႔ အစ္မ ခင့္ကို ပစၥည္းေလးကမ္းေပးပါ…ခင္လဲကူမယ္"

ဒီေနရာမွာ မိန္းမသားမစစ္ေသာလံုမပ်ိဳငယ္ေတြခ်ည္းဘဲရိွေပမဲ့ထူးထူးျခားျခား ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုသူက မိန္းမသားအစစ္ျဖစ္ေနၿပီး ခင္တို႔နဲ႔ဆို အေဒၚအရြယ္မ်ွရိွေလေရာ့သည္။

အေစာင့္ကလဲ ခင့္ကိုေခၚထုတ္ဟန္ျပင္ေပမဲ့ ခင္ကအရိပ္အကဲျပၿပီး ေနရာမွာ ဟန္မပ်က္ေနေစကာခင္လဲအလုပ္ေတြကူလုပ္ေနလိုက္သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက အေတာ္ၾကာသည္အထိ ခင့္ကိုမရိပ္မိေသးေခ်…။

"မင္းတို႔ေတြက ေယာက္်ားဖာေတြ…ကိုယ့္ဘဝကိုယ္သိၾက…ဒီလိုအလုပ္ဆိုတာ ၿမိဳ႔အုပ္မင္းစီစဉ္ေပးလို႔သာရတာ မဟုတ္ရင္ မင္းတို႔က ပုလိပ္တလွၫ့္ သူႂကြယ္တလွၫ့္ဘဲ"

ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ခင့္ေဒါသကျမင့္တက္သြားသည္။အဲ့ဒီေနရာကထၿပီးေျပာလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ မျဖစ္ေသးတာမို႔ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။

"ခင္ေလးေရ…ျပန္ရေအာင္"

ကၽြန္မအစ္ကို႔အသံကိုၾကားလို႔ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးထိတ္လန႔္သြားသည္။

"ေဒၚေဒၚ စကားေျပာေတြ ဆင္ျခင္ေပးပါ ခင္တို႔ကလဲ လူပါဘဲ"

ခင္ေျပာသမ်ွကိုေၾကာင္အအႏွင့္ေငးေမာေနေသာထိုအမ်ိဳးသမီးကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးၾကၫ့္ေနတာမို႔ အစ္ကိုကအေျခေနကိုရိပ္မိသၫ့္အလား…ခင့္အနားေရာက္လာသည္။

"ခင္…ဘာျဖစ္သလဲ"

"ခါတိုင္းလိုဘဲေျပာၾကျပန္ၿပီအစ္ကို"

ခင့္ေလသံမွာေဒါသေတြပါေနတာမို႔ခင့္စိတ္သက္သာရာရေအာင္အရင္ေခ်ာ့ရသည္…။ထို႔ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးအား ေအးစက္စက္အၾကၫ့္နဲ႔ က်ဳပ္ၾကၫ့္လိုက္သည္။

ပန်းလေးလိုချစ်သူ (Completed)Where stories live. Discover now