SAKLI KLAN • CHANLİX

~ Galanthus ~

|Eski Bang konağı / Felix

"Bay Lee, sizi rahatsız etmedim umarım."

Boğazımı temizleyip hızla kendimi toparladım ve deli gibi atan kalbimi susturmaya çalışıp onu gülümseyerek yanıtladım.

"Hayır hayır.. etmediniz.."

Ona yaklaşarak konuşmamla yüzünde hafif bir tebessüm oluştu ve rahatlamış bir ifadeyle derin bir nefes alarak boğazını temizledi.

Burada olmasını kesinlikle beklemiyordum. Daha sabah beni yanından kovduktan sonra şimdi buraya gelmesi mantıklı gelmiyordu.  Hakkım olmasa da içten içe ona bir kırgınlık besliyordum.

Şaşkınca ve dikkatle ona bakmam onu meraklandırmış olsa gerek kaşlarını yalandan çatıp tatlı bir sinirle ne oldu der gibi baktı ve sol gözünü kırpıp başını hafifçe salladı.

"Neden öyle bakıyorsunuz?"

Bu hareketiyle kızarmamaya çalışarak gözlerimi direkt ondan çektim ve hızlıca odada gezdirdim. Tanrım cidden utanmıştım...

"Sadece.. sizi burada görmeyi beklemiyordum. Şaşırdım.. o yüzden.."

Cidden beklemiyordum ama şuan oluşan tuhaf ortam beni daha da geriyordu.

Sözlerime birkaç saniye durup sonra da gülmeye başlamasıyla gözlerimi açarak dikkatle gülen adama baktım.

Neden gülüyordu bilmiyorum ama çok güzel gülüyordu. Hele sol yanağındaki o içine gömülmek istediğim gamzesi.. İlk kez onu böyle derince gülerken görüyordum... Gülmek ona yakışıyordu.

Yine de sabahki tavrını kendime hatırlatarak ciddiyetimi korumaya çalıştım. Şimdi yumuşamanın ve gardımı düşürmenin sırası değildi.

"Neden gülüyorsunuz? Yanlış bir şey mi dedim?"

Düşüncelerimin aksine çıkan sözlerimin olabildiğince net olması için özen göstermiştim. O da benim soruma karşılık gülüşünün sıcak bir tebessüme yerini bırakmasına müsade ederek açıkladı kendini.

"Benim klanımdasınız..benim büyüdüğüm konaktasınız ama beni görmeyi beklemiyordunuz..."

Alaycı bir şekilde gülerek konuşmasıyla anladım ki batırmıştım. Evet kesinlikle... Dudaklarımı birbirine bastırıp utançtan gözlerimi ondan çekerek konuştum.

"Evet haklısınız..Buraya hala alışamadım o sebeple sanırım bu aptal hâlim."

Sözlerim gülümsemesine sebep olmuştu. Derin bir nefes alıp tam bir şey diyecekti ki onun burada daha fazla kalıp aklımı karıştırmasını istemediğim için ondan önce davrandım;

"Siz neden buradasınız Bay Bang? Bir sorun mu var?"

Onun burada kalmasını, sürekli benimle konuşmasını içten içe istesem de bu doğru değildi. En azından benim açımdan onun yanında çok kalmak ve şuan konağın her bir noktasına yayılmış kokusunu daha fazla solumak bünyeme iyi gelmiyordu.

Tanrım, şu vanilya kokusu resmen ciğerlerimi ele geçirmişti ve hükmü altına aldığı tek yer orası değildi. O koku yüreğime de iyi gelmiyordu...

Üstelik daha bu sabah nişanlısıyla konuşmalarını duyup şimdi onun kokusuyla mest olmak bana yanlış geliyordu. Bu kadar sorumsuzca davranamazdım.

"Sizinle konuşmak istediğim bir şey var, tabi eğer müsaitseniz.."

Benden izin istediğini belirtir şekilde gözlerime bakıp benden cevap beklemesiyle derin bir nefes alıp hızla başımı olumlu anlamda salladım.