Our Own Hide & Seek

Chapter 28

|Chapter 28|

BACK

"Kailan pa? Bakit ngayon niyo lang sinabi?" After all what happen. Alam na ni Papa ang lahat na nangyari sa akin.

"Sabi ko nga, hindi ako pinapayagan ako ng doctor. Sabi rin ng Kuya mo ay hindi ka pinapaalis ng Ate mo kaya hindi ko masabi sayo." I understand Papa pero ang nakakainis ay itong kuya ni Samuel.

Nakaupo ako sa sala at nakatitig lang sa patay na TV. Si Papa naman ay humugot ng magazine sa ilalim ng lamesa at nilabang ang sarili. Tahimik lang ako pero ng lumabas ang kuya ni Samuel sa pinto at kasalukyang nagpupunas ng mukha. Pagkaalis niya ng towel ay bumungad ang mukha ni Charles—the brother of the group at ang pilyo sa amin. Hindi na ako nag-react. I don't reminisce the past dahil walang nangyaing matino maliban na lang sa bracelet na hiningi niya sa akin, na nakalimutan ko na rin.

"Hindi ka man lang ba mabibigala?"

"Why would I, you almost give heart attack and I almost killed one of my friend!" I crossed my arm across my chest.

"That's is your problem Criz, you always assume, you always thinking about your friends than yourself. Kaya pati emotion ay nadadala to the peek na handa ka ng pumutay o ibigay ang sarili mo. Sometimes you need to trust them. Kapitana send you here on purpose kahit kaunti na lang ay hindi niya kaya. She...they sacrifice in order you to comeback thinking how you will fight on your own without thinking them. Ginawa nila upang hindi masayang effort, oras, para sayo. Before they send they also thinking about you, but in exchange don't think them at magfocus ka sa sarili mo."

"You know, you sound like adult."

"Tito," sabi ni Charles at saka umupo sa kabilang side.

"Maghanda ka na Criz, at sasama ka pabalik kay Charles."

Kumunot ang noo ko. "Bakit sobrang bilis na nangyayari?" Bakit hindi man lang nila ako kainausap tapos nakapagplano na sila agad!

"Ayaw o gusto?" Ibinaba niya ang magazine at nakatingin lang sa akin.

"G-Gusto pero bakit ako lang ang babalik mag-isa. Nakabalik na ako, pwede na ako humingi ng tulong. Paniniwala ko na sila! Pwede na tayong magdala ng pulis upang mapadali ang paghahanap sa mga natititra. Si Miguel na lang naman ang natitra. Charles, suportahan mo akong sabihin sa kanila ang totoo."

Umiling siya. "This our game. We played this game at tayo ang tatapos nito. You can't bring anyone. Well, you can."

"Pwede naman pala."

"Basta handa nila, handa ka, na kapag pagpumunta sila doon o sumama ay handa n'yong haharapin na anytime ay pwede na sila bawian ng buhay." Then I stop. My tongue rolls backward.

"Kung hindi mo alam, Criz. Si Kurt na lang hahanapin mo dahil kumpleto mo na kaming apat.

"Take this." May kung anong gamot ang lumipad sa harapan na ibinato ni Ate. Isinarado ko muna ang bag ko bago ko kinuha ang vitamins.

"Salamat."

"Anong salamat lang, hoy, bumalik ka dito ng buhay. Tandaan mo aalis ka lang dito upang tapusin ang dapat tapusin, at may babalikan ka pa dito." Tumango na lang ako.

Kumatok si Papa sa pinto. "Okay na ang sasakyan. Kanina pa naghihitay si Charles sa labas. Lex, ikaw muna ang mag-drive sa kanila."

Binuhat ko na ang bag ko. Nagsuot lang ako ng longsleeve at maiksing short at pair of sandals. Hindi ko na nga kailangang maayos na damit dahil pagbalik ko doon ay magbabago lang rin ang mga damit ko.