Our Own Hide & Seek

Chapter 25

|Chapter 25|

ME

I keep running and running. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng hinabol ang aking hininga. Ilang metro na ba akong tumatakbo? Kilometro? Oras? Hindi ko na mabilang kagustuhan lang mahanap ang kailangan kong sagot.

Nagawa kong makalis, kahit na nahihirapan si Kapitna ginawa pa rin niya gusto niyang gawin. At sa huli, si Kapitana pa rin ang nagligtas sa akin.

"Please," I whispered.

Water flows down my cheeks like a raging water from the river besides me. I don't know the exact location but I'm still hoping to find the bridge. Kahit makita ko lang at saka na akong babalik paghanda na ako. Kaya ko nang harapin ang mangkukulam na 'yon.

I stepped on the small rock made me fell on the ground on my knees. Mataas na ang sikat ng araw at patuloy pa rin ako sa pagtakbo. Nakakapagod pero hindi ako titigil. Ang tulay lang na 'yon ang tanging daan papunta doon. Kung hindi ko iyon mahahanap ay mawawalan rin ako ng chance na makita ang mga kaibigan ko, si Kurt.

"Nasaaan ka na?!" I last I uttered before the colored surrounding invade by darknes because of exhaustion.

---

Naririnig ko ang bawat tunog ng taking sapatos sa labas, but I don't want to open my eyes.

Kung nakaraan ay hinihiling ko na sana magising na ako sa panaginip na 'yon pero ngayon gusto ko ng hindi na magising. I'm already in that place at tiyaga lang ang kailangan ko at maiibalik ko na sila. May mga taong handa nang tumulong sa akin magawa lang ang hiling ko pero ano ngayon? Nakahiga sa puting higaan ang naririnig mo lang ay ugong ceiling fan sa ibabaw mo at taong nasa labas.

I put arms above my eyes, bit my lower lips, and let the tears flows down cheeks. This is worst.

"OhGhad! Criz!" rinig kong sigaw ni Ate. Hindi ako dumilat at naramdaman ko na lang na marahan niya akong niyayakap. "Saan ka ba galing?" Kumawala siya sa pagkakayakap.

"I don't know."

"A-anong hindi mo alam? Criz, pinag-alala mo kami. Hindi pa namin nahahanap ang mga kaibigan mo tapos bigla ka na lang mamawala bigla-bigla. Hindi mo ba alam dahil sa pag-aalala namin sayo nasa ospital si Papa."

Napatagil ako sa pag-iyak sa sinabi ni Ate. Napabangon rin ako sa aking higaan. Agad akong sinalubong ulan na umaagos mula sa katapat kong bintana. Seeing rain sending me chills. Maraming nangyari sa ulan na hindi maganda lalo na sa sinabi ni Ate.

"N-asaan si P-Papa?" Naginginig kong bigkas

Bumuntong hininga si Ate at tinignan ako ng diresto. "Nasa ibang kuwarto binabantayan nang Kuya mo. Kaya sa susunod magpaalam ka. Pinag-alala mo kami. Teka nga, ano bang nangyari diyan sa mga sugat mo? Ang lalim at malalaki."

"Mahabang kwento." Pinunasan ko ang luha ko at akma na akong tatayo ng makita IV na kakabit sa braso ko. Hindi ko kayang ikuwento lahat, ang daming masasakit na nangyayari. I might burst on tears if before I tell the story. Tatangalin ko na sana ang karayom upang puntahan si Papa pero masama lang ako tinignan ni Ate.

"Mag-isip ka, Criz." Nagpatigil sa akin. Tinapunan niya ako ng titig kahit may luha sa kanyang mata. "Hindi ako manghuhula, Criz. Saan mo na nakuha ang ganyang kalala na suagt at pasa. Inatake ka ba sa gubat?"

Lumingon ako sa kanya. "Saan n'yo ako nakuha?" Nanlalaki kong tanong.

"Sa gubat malapit sa ilog."