Our Own Hide & Seek

Chapter 5

| Chapter 5 |

CHASED

Pagpasok ko sa gubat ay sobrang dilim. Alam ko tanghali palang, pero parang gabi na dahil wala na akong makita. Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ko ang flashlight nito. Hindi naman kataasan ang mga damo, may iilang bulaklak akong nadadaan pero habang lumalalim ang napuputahan ko ay nauubos na.

I decided to play music while finding the boat. Nakakabingi ang katahimikan na nag dadala rin sa akin ng takot.

"Gosh!!!" Kinilabutan ako ng may marinig akong kaluskos.

Kahit madilim ay nakita ko ang paggalaw nang damo sa gawing kanan ko. Itinapat ko doon ang flashlight ko at nakita ko ang isang malaking sanga roon. Nakahinga ako ng maluwag.

"Kyaaaa!" sigaw ko ng maramdaman akong malamig sa paa ko. Nagtatalon ako upang maalis iyon. Nang maramdaman kong wala na ay nagtatakbo na ako palayo.

Hindi ko na alam kung saan ako nakarating. "Dapat pala tinanong ko kay Lola, kung saan makikita 'yung bangka. Ang bobo mo, Criz." Napasabunot na lang ako sa sarili kong buhok dahil sa katangahan ko.

Ibinaba ko pa ang liwanag ng flashlight upan hanapin ang trail na dinaanan ko. Still visible, kaya kailangan ko pang magmadali upang maabutan ko pa ng malinaw ang iba. Lakad-takbo ang aking ginawa. Napatigil ako ng makarinig ako ulit nang kalukos. Matagal iyon dahil nang tumigil ako ay patuloy pa rin ang kaluskos.

Ang bilis nang tibok nang puso ko. Hindi ko na alam kung tatakbo ba ako o kaya magtago. Nasa panic mode ako at hindi na ako makagalaw sa aking pwesto at nakatitig na lang ako sa direksyon kung saan nanggaling ang kaluskos. Sa bawat segundong tumatagal, pabawas nang pabawas ang nalalanghap kong hangin.

Tumigil ang kaluskos at tuluyan akong nakagalaw. Bata palang ako ay marunong na akong umakyat pero kailangan ng katulong na magtutulak at maghihila sa akin taas pero ngayon, mabilis kong na akyat ang katabi kong puno ng walang kahira-hirap. Hinugot ko sa bulsa ang phone ko at pinatay ang ilaw nang hindi ako makita.

Nagmasid lang ako sa taas. Kahit na madilim ay pilit kong inaaninag kung anong mayroon sa may ibaba.

"Hello, may tao ba riyan?" sabi nang narinig kong boses ng babae.

Isang malaking maliwanag mula sa malayo na tatakapan ng malalagong dahon ng puno ang natatanaw ko. Mas lalo pa akong tumaas upang hindi niya makita. Muli ay pigil hininga kong pinanood ang paglapit ng liwanag. Tinakpan ko pa an aking bibig gamit ang kamay ko upang hindi gumawa ng ingay, sakaling humikbi ako dahil sa kaba.

It feels my heart pounding inside my ear. Goosebumps takes my whole body. And I almost fainted, thanks to the tree trunks that catch me, but it makes a loud cracking sounds. Some dry leaves fall and make her notice that is someone around. Napadasal na lang ako sana hindi niya ako makita, but it's too late.

"Get down from the tree," she told me.

I made my way out of the shadow. Before I follow her order, I took a glimpse of my eye on her body. Nasa gubat siya pero parang pupunta siya sa party, dahil sa suot niyang maroon na dress with some curved flint on the left sides. Her hairs down and make a perfect curl on its ends. And she also wearing high heels. Nasa gubat naka-heels?

"Titigan mo lang ba ako?" Hindi na ako nagssalita at bumaba na. Nasa baba na ako ng ma-realize kung gaano ako na naman ka tanga. I don't know her, but I act like I knows her. I saw grinning at me. "Stupid, girl. Same with your friends."