Our Own Hide & Seek

Chapter 19

|Chapter 19|

NAME

Halos hindi na ako makahinga sa pwesto ko. May mga skeleton nakakapit sap aa ko, may nakasakay pa sa likod ko ng sandamakmak. Hinabol ko ang aking hininga ngunit, pakiramdam ko ay wala akong mahgap sapagkat maraming nakadagaan sa akin ay hindi ko pa maatin ang sobrang langsa at amoy na bubulok na laman. Diretso itong tumatakbo sa baga ko.

"Arghh!" Muli niyang tinapakan ang isa kong kamay. Rinig ko ang pagluto nito na animoy nadudurog at naghihiwalay na. I scream at the top of my lungs when she applies more force on her flat shoes. But flat at hindi high heels.

Nang umalis siya sa aking kamay ay halos wala na akong lakas pang tumayo. Sobrang sakit ng kamay. Wala na rin akong lakas upang lumaban pa.

May dumaong barko sa malapit at dinaanan lang nila ang malaking bangka. Akala ko pag-asa namin ang dumatin iyon, hindi pala. Lumabas ang mga bandit na nira sa festival last time, sa pangunguna ng green dragon-eyed guy.

"Bitawan mo ako!" Pilit na kumakawala si Isabelle sa mga kalansay pero hindi niya magawa hangga sa tuluyang itali na siya ng mga bandits. And same with me.

Bago pa takpan ang mata ko ng blindfold ay nakita ko pang ngumiti sa akin ang babae at maarteng kumaway.

Habang hila nila akmi ay naririnig ko ang paglaban ni Isabelle. Ang kalansing ng mga kadenang nakatali sa kanyang kamay at pakpak. I dragged her on this situation, at ako emosyon ko na naman ang dahilan. Ako ang dahilan. Ilang beses na ba akong pumalya dahil hinahayaan ko sarili kong gumalaw ng hidi man lang nag-iisip. I bite lips 'cause of my dumb moves.

Tunog lang ng aming mga sapin na tumatama sa sahig ang aming naririnig. Walang na imik sa kanila. Lumangitngit ang isang pinto at isa pa hanggang sa tangalin nila ang piring at bumungad sa amin ang metal na kulungan at ipansok nila kami sa magkabila na hindi pa rin tinatanggal ang mga tanikala.

Napahagulgol na lang ako. I messed up, I mess everything.

"Stop crying," sabi ni Isabelle sa kabilang sulok. "Huwag mong sayangin ang enerhiya mo sa pag-iyak, dahil any time me might escape in this prison."

I braely wiped my tears. "Why you're so sure?"

Umangat ang kanyang maskara na para bang tinitignan niya ang nagbabatay sa amin which the green-eyed guy. "Habang busy ka sa pag-iyak that guy, take off my mask..."

"So?"

"They will not call me daughter of cupid without love." She softly giggles inside her mask.

"Hindi ko gets," sabi ko at ikinunot ang aking noo.

"Ginamit ko iyon last when you follow me, na akala ako 'yung babaeng hinahanap mo, pero same name. Condolence," sinagit niya.

Sinubukan kong halunkatin sa drawer of memories ang sinasabi niya. I rest my chin above my knee while thinking what she says. I give her a thumb up nang maalala ko.

Imingay ang metal at naagaw ang aming atensyon. Matinidi na naman nagliliwanag ang mata ng lalaki. The straight line on his eye even more this ang pointy edge. "Alam n'yong naririnig ko kayo ano?" Higpitan niya ang pagkakapit niya sa rehas at matalim niya kaming tinitigan. "Subukan n'yo ulit tumatakas sisiguraduhin kong hindi kayo makakalabs dito na walang basag na but—argggh."