Our Own Hide & Seek

Chapter 23

|Chapter 23|

KEEP RUNNING

Walang humpay kami sa pagtakbo at paghampas sa mga kalansay na aming nakakasalubong. Masakit na ang aking mga braso, pero hindi pa rin ako tumigil. Ilang beses na ba akong bumagsak at nagpagulong-gulong. But I'm still standing one more life is waiting us to save her.

"Criz, sa likod mo!" sigaw ni Jana.

Bumababa ako. Gamit ang aking mga binti at pinatid ko ang kalansay at tumama ang katawa nito sa bato at naghiwa-hiwalay. Gamit naman ang kamay ko ay iginalawa ko papunta sa harapan at pinutol ang kalansay na may laman pa gamit ang hawak ko espada.

"Naulan ba?" tanong ko kay Jana sa pagitan ng aming pakikipaglaban.

Hindi siya sumagot pero kalangitan ang nagsabi sa akin. Lumiwanag ang paligid at parang bumagal ang oras ng makita ko ang pagguhit ng mga sanga ng liwanag sa kalangitan. At sumunod dito ang Nagwawalng kulog at malalaking butil ng patak ng ulan. Kung nasa bahay ako nito at nakahiga sa malambot na higaan at paniguradong mas masaya ako, pero habang nandito ako ay parang walang magandang dulot ang ulan maraming hindi nangyayari.

"Criz, si Kapitana!"

"Give me a hand!" I yelled. Hinawakan ko nang mahigpit ang hawak kong espada. I run to Jana's hand, interlock to each other and lowered. Once I stepped on her hand she pushes my feet upward and give me a flip.

Everything start slow-mo, when I am flipping into the air. I never done flipping before. I pulled my gun and shot every skull I see. Dahil na rin siguro sa pressure I landed on my feet and now I'm facing two ladies in two glowing circle, filled with unknown sign. Chills run into my spine. Am I late?

"Kapitana!" I shouted. Sinubukan kong lumapit sa kanila pero hinarangan agad ako ng dalawang malaking lalaki—the guys wo chasing me—at mga bandits. Wala sa isip ang magbigay pa ng awa sa kanila. "Kapitana!" I shouted again.

Hinawakan ng dalawang malaking lalaki ang braso ko. Para akong pinipilip sa kapit nila. I stretched my foot and hit one of their unders. Nabitawan ako sa kabila at mabilis ko rin sinipa ang isa at tuluyan na akong nakawala sa kanila. Pinulot ko ang mga nabitawan kong armas at mabilis kong silang pinabagsak. Isinunod ko naman ang mga bandits. We all have a same size kaya mabilis ko silang napabagsak. They skills are the same with skeleton.

"Criz, si...si Kapitana, alisin mo na sa bilis!" sigaw ni Jana.

Walang harang sa aking dadaanan kaya nagawa kong makalapit kay Kapitana. Binura ko ang nakaguhit sa lupat upang mawala ang liwanag. Hinila ko siya palabas. "Kapitana, gising!" I slightly slap her check in order bring her back.

"Kap!" Alo rin ni Jana kay Kapitana.

Her eyes open. Dapat kaming magiging masaya dahil nagising na siya pero hindi ganoon ang nangyari. May kunng anong pwersa ang nagpalipad sa amin ni Jana palayo. Nang maka-recover ako sa impact ay niligon ko si Kapitana na nakatayo at malamig ang tingin sa amin. Kasabay ng paghalakhak niya ang pagguhit ng kidlat sa kalangitan.

"Criz, welcome. Do you like my surprise?"

My jaw dropped when the staff of the witch flew on her position. We're late. Kapinata is not Kapitana anymore. Nasa loob na ng katawan niya ang mangkukulam. Bumangon ako at tumakbo sa pwesto ni Jana. I wiped her goggles and I stopped.

"I can't use my power!" agad niyang sinabi. Tignan ko ng mabuti ang goggle niya. There is a crack at sinusundan ito ng dilaw na liwanag. "Ahhhh!" Tinakapan niya ang kayang mata dahil siguro sa matinding pananakit. "I...I can't use my power, Criz. Nakakapanghina." Napaluhod na lang siya sa sakit.