CAMDAN ZİNCİRLER

22.Bölüm

Keyifli okumalar ;)

Zümrüt ölmeden önce...

Zümrüt"Bak gerçekten düşündüğün gibi de-"

Murat"KEEEEEES!!! KES!"

Öfkeli adam derin bir soluk aldı.

"Kadın! Ne bunlar!?"

Diyip kadının üstüne doğru yürümeye başladı.

"NESİ DÜŞÜNDÜĞÜM GİBİ DEGİL?"

Bağırışlarıyla mahalleyi inleten adam herkesin camlara çıkmasına neden olmuştu. İnsanlar o adamın korkusundan polise haber vermiyor ve ya kocasıdır, döver de sever de düşüncesiyle hiçbir şekilde araya girmiyorlardı.

Murat"Na-sıl da-ha öl-mez o adam ha!!?"

Sert bir soluk aldı.

Murat"Cevap ver!!!!"

Kadına doğru bir adım daha attı.

Murat"Biliyor muydun!?"

Kadın göz yaşları içinde başını olumlu anlamda hafifçe sallarken adam duvar ve kendisi arasında sıkışmış olan kadının boynuna doğru bir elini hafifçe uzattı. Narince tek elinin tersiyle boynunu okşarken yavaşça saçlarının arasına daldırdı elini.

Murat"Saçların çok yumuşak..."

Dedi mırıltılı bir sesle

Murat"Yardım mı isteyecektin ondan?"

Dedi titrek bir nefes alarak. Yüzünü kadının yüzüne yaklaştırdı.

Murat"Hiç mi sevmedin beni?"

Derken adamın gözünden bir damla yaş akmıştı. Ağlamaktan hârab olmuş kadın elinin tersiyle adamın gözündeki yaşı sildi.

Zümrüt"Deme öyle. Tabii ki sevdim seni..."

Adam sevdiği kadına ufak bir öpücük verirken tek eliyle saçlarıyla oynamaya başladı. Birden az önce okuduğu kağıt aklına geldiğinde kadının saçlarını sıkıca tutup geri çekti. Ne olduğunu anlamayıp afallayan kadın daha kendine gelmeden tokadı yiyip yere düşmüştü. Hem kalkmaya hem de kaçmaya çalışan kadın yerdeki beyaz halıya takılarak tekrardan yüz üstü yere düştü. Yere düşen kadının kalkmasına dahi izin vermeden üstüne çıkıp var gücüyle vurmaya başladı.

Kadının yüzü tanınmayacak hale gelince adam kan içinde kalmış olan ellerine baktı. Artık kimsesizdi. Hayatı boyunca kendisine aşık olması için didindiği kadını az önce kendi elleriyle öldürmüştü. Kendini tutamayıp ağlamaya başlayan adam bir süre sadece kendini sevdirmek için yaptığı onca şeyi hatırladı.

Ne sevmeyi ne sevdirmeyi becerebilmişti...

Her insanın ruhunu yıpratan bir aşk acısı vardı. Kimi sevemezdi kimi sevdiremezdi...

Sevdiği kadının son halini tekrardan süzerken kendisine lanet ediyordu. Hep bu öfke problemi yüzünden olmuştu bunlar. Sevdiği kadını kendisi öldürmüştü ve şimdi onu çok sevdiği orman havasına son kez götürmek istemişti.

~~~~~

Sevdiği kadını öldürdükten sonra Elif'e yaptıklarını düşünmeye başladı. Ne zaman o kızı dövse kendini kötü hisseder ama yine de aynı şeyleri yapmaya devam ederdi. O da böyle bir insan olmak istemiyordu ama elinde olan bir şey yoktu. Doktora gitmek istemişti hep ama ben doktora gidersem eğer adamlarım ne düşünür diye kendi kendine başının etini yerdi... Artık dayanamıyordu. Eğer olurda geri gelirse... Kendisini bulursa Elif'e bunların nedenini anlatmak ve özür dilemek istiyordu. O da ağır şeyler yaşamıştı.