Kendi çocukluğunun eksikliğini kapatmak için, mesleğini bu yönde seçen bir kadın; Afra Deniz Güneri.
Ailesini gururlandıran, mesleğine aşık bir adam; Özgür Işık.
İkisinin de sıradan hayatı, birbirlerini tanıyana kadardı.
Eksiklerini bir yapboz par...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♫kalbi kırılmış bir kadın, ve hiç zamanı olmamış alışmaya.
❃
Kırık kalpleri onarmanın en iyi yoluydu, sevmek ve sevilmek. Yalnız kalarak kendimizi toparladığımız o süreç sonunda sevdiğimizi, sevildiğimizi hissetmek bambaşka bir duyguydu. Anne, baba, kardeş, arkadaş ya da bir aşk. Belki de bir evcil hayvan.
Çocuklarla kurduğum arkadaşlıklarım beni mutlu ediyordu. Onlar sayesinde kendime geliyordum. Onların acısını gördükçe kendime kızıyor, 'basit şeyler için üzülme Afra' diyerek telkinliyordum.
Ailemin umursamazlığının beni fazla etkilememesi de bu yüzdendi. Yurttaki çocukların boğuştuğu sıkıntıların yanında, benimki bir hiçti.
Özgür ile balkondaki konuşmamız sonrasında, sofraya geçerek yemeklerimizi yemiştik. Şimdi salonda oturuyor, muhabbet ediyorduk. Daha doğrusu ben Cihan'ın aşık olduğu kızlara bakıyordum.
Milyonlarca takipçisi olan, aşık olduğu kızlar.
"Buna da aşıktım ama son zamanlarda çok değişti." dedi yüzünü buruşturarak. Bir yanında ben diğer yanında da Buğra oturuyordu.
"Değişmese gidip evlenecek sanki." diye söylendi Buğra. Gülerek geriye yaslandım. Çaprazımdaki koltukta, bana en yakın kısımda Özgür oturuyordu. Onun yanında da Tolga ve Sema vardı.
"Evlenir bu, azimli çocuk."
Karşı koltukta oturan Okan da keyifle konuşurken Cihan telefonunu kapatıp cebine koydu.
"Siz anlamazsınız." dedikten sonra bana döndü. "Afra, senin var mı talibin? Yoksa beni değerlendirebilirsin."
Parmaklarını çenesinde gezdirip, haylazca konuşunca gülmüştüm. Suratıma bakmaya devam ederken başımı salladım.
"Değerlendiririm, talibim yok."
"Çok uzun sürmesin ama bak."
Hemen ardından yüzünü buruşturup bacağını tutunca, baktığı yöne baktım. Özgür, ayağıyla Cihan'ın bacağına vurmuştu. Hiçbir şey olmamış gibi televizyonun kumandasını döndürmeye devam etti.
"Çapkınlık yaparken yalnız kalmam, işte bu yüzden önemli."
"Yalnız kalsan da olmaz Cihan." diyerek Cihan'ı cevapladı Sema. Sırıtışı yüzünde büyüdü. "Afra'nın talibi çok."
"Benim niye haberim yok bundan?" dedim. Sema omuz silkti.
"Spor salonunda sadece spor yapmaya odaklandığın için görememişsindir."
