DOOD

Chapter 1

Astria 's ogen werden helemaal groot. Er rolde een traan over haar wang. 'H-hoe?' vroeg ze en ze keek naar de grond. 'Zelfmoord? Moord?'

'Het lijkt erg op...'

'Moord.'

'Precies.'

'Wie had haar...lijk gevonden?'

'Een meisje die ging wandelen. Ze liep langs het meer en zag iemand drijven in het meer. Ze had haar het water uitgehaald en zei dat ze toen nog leefde.'

'Mag ik haar naam weten?'

'Hermione Granger.'

'Oké,' zei Astria en ze moest even blozen.

'Bekende?' vroeg de politieagent die een beetje argwanend werd.

'Nee, nee. Ik heb gewoon een keer over haar gehoord,' zei Astria.

'Ze is een grote fan, omdat ze ook heel slim is,' zei Alisia die Astria verraadde.

'Zou ik jullie een paar vragen mogen stellen?'

'Waarover?' vroeg Alisia die nog van niks wist. Ze keek naar haar grote zus, van wie ze verwachtte dat ze het zou uitleggen.

'Mam...ze is er niet meer.'

'Waar is ze naartoe?'

'Naar...een ander land.'

'Wat komen zij doen?' fluisterde Alisia tegen haar grote zus terwijl ze naar in haar ogenhoeken naar de politie keek.

'Ze komen ons vragen stellen...over mam.'

'Oh. Moet ik ook wat zeggen?'

Astria keek naar de politieagent die zijn hoofd schudde. 'Nee, waarschijnlijk niet.'

'Gelukkig. Ik hou niet van kletsten,' zei Alisia. Ik ga maar naar bed, want ik ben moe,' zei Alisia en ze liep naar de trap.

Astria ging met de politieagent even naar buiten om met hem te praten, zodat ze haar kleine zusje niet zou wakker maken. 

'Deed ze de afgelopen raar? Gedroeg ze zich anders?'

'Nee, ze was gewoon...mam. Ze gedroeg zich heel normaal. Zoals altijd'

'Ken je iemand die haar bewust iets wou aandoen? Iemand met wie ze het niet goed kon vinden?'

'Nee, mam is een goed persoon. Was een goed persoon. Ze zou nooit iemand iets aandoen en niemand zou haar iets aandoen. Is het überhaupt wel zeker dat het moord was??'

'Dat is zeker, want er is een messensteek in haar nek gevonden. Het is nog niet duidelijk of wat nou de precies de oorzaak van het overlijden was, maar er wordt nog onderzoek gedaan.'

'Bij welk meer was ze gevonden?' vroeg Astria die naar de politieagent keek.

'Het meertje tegenover Helmondstraat.'

'Is er ook een kans dat ze al...overleden was voordat ze in het water was?'

'De politie in het algemeen denkt van wel, maar Hermione Granger, die haar gevonden had, zei dat ze toen nog leefde.'

'Dus er is wel een kans??' 

'Er is inderdaad een kans. Maar die kans is maar veertig procent. Veel mensen beginnen ook een beetje te hallucineren wanneer ze in paniek zijn... Terug naar de vragen...Was je moeder een gewone moeder of had ze misschien een speciale of unieke eigenschap?'

'Ze was voor mij speciaal, vooral omdat ze...ze kon me altijd goed troosten en ik voelde me heel gemakkelijk bij haar. Vooral omdat pap vaak moet werken.'

'Je vader leeft dus nog?'

Astria vond het een beetje een rare vraag. Dat wisten ze toch zelf ook wel?

'Ja, hij is vandaag alleen erg laat nog op het werk. Van acht uur 's morgens tot tien uur 's avonds.'

'En mag ik vragen wat voor band ze nu hadden? Waren ze nog close of waren ze wat minder??'

'Mam en pap zijn, ik bedoel, waren close, zoals altijd. Ze hielden van elkaar net zoals ze van mij en Alisia hielden.'

'Astria??!' hoorde ze iemand van de verte roepen. Een schim kwam dichterbij lopen. De politieagent die (net als Astria) geen idee had wie het was, haalde zijn pistool tevoorschijn.
'Wie ben je?'