DOOD

Chapter 7

Astria haalde haar telefoon uit haar tas en stuurde een chat naar Hermione. Hermione was gelukkig online, dus kon ze het snel lezen.

Alisia zag die persoon, die mam waarschijnlijk ook had vermoord. Ze schreef het ( in een korte versie)  op in haar dagboek. Ik stuur je wel een foto.

Astria maakte een foto van alle tekst die Alisia had geschreven. Ze deelde het met Hermione. Hermione had het gelijk gezien, want toen ze het had verstuurd, was er gelijk een blauw vinkje. 

Hermione antwoordde: Ik zie het. Denk je dat het een iemand is??

Wat bedoel je?

Nou... de manier hoe het zo snel verdween. Is dat niet een beetje verdacht?

Astria besefte dat Hermione gelijk had. 

Wat zou het dan zijn?? Een aardmannetje??

Een heks??

Heksen bestaan niet.

Ik moet gaan. Mijn ouders roepen me. Ciao Adios!!

Astria zuchtte toen ze niks meer onder Hermione's naambalkje zag staan. 'Als haar ouders streng zijn, sta ik er alleen voor.'

Astria zag dat haar vader naar buiten liep om de vuilnisbakken weg te zetten. Het leek erop dat ze vandaag niet naar school ging. En waarschijnlijk zal ze morgen wel moeten, dus was ze van plan om zo veel mogelijk vandaag te ontdekken, anders verliest ze heel veel tijd. Ze typte nog snel een berichtje naar Hermione, of ze om 12:00 ( over een halfuur ), tijd had. 

Hermione typte terug en antwoordde kort, waarschijnlijk omdat haar ouders anders boos zouden worden. 

Ja, typte ze. Astria stuurde een duimpje omhoog. Daarna ging ze snel haar ontbijt maken om te eten. 

De tijd vloog voorbij, want toen Astria haar bord in de vaatwasser zette, belde er al iemand aan. Ze deed de deur open en liet Hermione binnen. 

'Hey,' zei Astria en ze deed de deur dicht toen Hermione binnen was. 

'Hi. Ik had je berichtje gezien.'

'Kijk,' zei Astria en ze pakte het briefje van de tafel, waar ze hem voor het laatst had gezet. 'Dit is het briefje dat ze voor "diegene" had geschreven. Alles is weggevaagd, maar we weten wel dat het met een inkt pen is geschreven.'

'Waar heeft ze die pen gelaten?? Misschien zijn zijn vingerafdrukken erop.'

'Ik heb geen idee. Ze schreef in haar dagboek dat ze het in iets zette met een "j".'

'Iets met een j. Een j.' Ze keken overal, maar ze konden niks vinden. 

'Een woordenboek! Dan kunnen we woorden met een j vinden.'

'Goed idee,' zei Hermione en ze haalde er eentje uit haar rugzakje, die ze had meegenomen. Astria keek haar een beetje verbaasd aan.

'Ik heb altijd een woordenboek bij me.'

'Ik dacht al.' Astria keek met Hermione mee in het woordenboek. Ze vonden allerlei woorden: jazz, joch, jampot, juweel... maar niks. 

Hermione zuchtte. 'Misschien moeten we eerst op iets anders focussen. Bijvoorbeeld de boom.'

'Goed idee... We kunnen het naspelen. Ik ben Alisia en jij de dader.'

'Hoezo niet andersom?' vroeg Hermione die het een beetje raar vond dat Astria zo snel antwoordde. 

'Ik... Ik kan niet klimmen. Tenminste, ik ben er niet goed in.' vertelde Astria.

'Maar hoe ben je dan aan het briefje gekomen?'

'...' Astria bleef stil. 'Met een... ladder.'

Hermione rolde met haar ogen. 'Oké, jij bent Alisia, ik de dader.' 

Beide liepen hun eigen kant op. Astria, die wat eerder was, zag Hermione gemakkelijk in de boom klimmen. Ze zag dat Astria er al was. Ze stak haar duim in de lucht als teken dat ze zou beginnen. Ze verstopte zich achter de bladeren. Astria sperde haar ogen. Opeens kwam Hermione weer tevoorschijn. Ze klom uit de boom en rende het huis binnen. Astria liep terug naar de eetkamer, waar ze Hermione zag. 

'De boom... hij is hol.'