DOOD

Chapter 20

Snel liepen Hermione en Astria naar het politiebureau. Ze waren beide erg gespannen. Wat zouden ze vinden? Was hun voorspelling correct?

Toen het politiebureau in zicht was, begonnen ze beide te sprinten. Dit was de eerste keer in Astria 's hele leven dat ze vrijwillig aan het sprinten was. Als ze aan het sprinten was, deed ze dat alleen omdat het moest (van hun gymleraar).

Hermione, die net wat eerder was dan Astria, deed de deur open.
'Astria Jones?' vroeg een agent aan Astria.
'Ja, dat ben ik.'
'De baas heeft mij gezegd dat hij jou dit moest geven. Hij zegt dat je het helemaal in het geheim moet openmaken. Hij weet namelijk dat er een mol is.'
'Oké, zal ik doen,' zei Astria beleefd en ze liep samen met Hermione naar buiten. Ze liepen het hoekje om. Astria begon het pakje open te maken. Zoals verwacht, zat er wat in. En niet zomaar wat: de telefoon van haar moeder. Omdat hij waterdicht was, deed hij het nog.
'Er zit wel heel weinig in. Zo een grote doos, zo een kleine inhoud.'
'Vind je?' vroeg Astria en ze keek naar het pakje.
'Ja kijk. De bodem begint hier, maar aan de binnenkant zit hij veel hoger.' Hermione wees naar de buitenkant en daarna naar de binnenkant. Astria zag wat Hermione zag; een dubbele bodem.
Samen zette ze hun nagels onder de eerste bodem en begonnen te trekken. En zoals Hermione en Astria al dachten, zat er een dubbele bodem in. Er zat een nat papiertje in en een droog papiertje.
'Op het natte papiertje staan drie adressen, en op de droge?' vroeg ze aan Hermione die de droge papieren had.
'Ook drie adressen. Middenweg 16, Korte Banen 48 en Droge landsweg 57.'
'Hier staat hetzelfde op.'
'Ik snap het al: dit zijn de spullen die je moeder had meegenomen toch?'
'Ja...'
'Ze ging naar de politie. Ze wou Mark aangeven, omdat hij haar de hele tijd berichtjes stuurde.'
Astria's ogen werden helemaal groot: 'Mijn moeder was de gevoelige snaar. Hij hield altijd al van mijn moeder. Daarom hield hij haar via de boom in de gaten.'
'En die keren dat jij iemand zag, in een bureaustoel, of op de trap, was Bart. Hij wou het enige wat ervan je moeder over was, vernietigen. Alleen maar om Mark te pesten.'
'Zijn deze adressen van Bart en Mark?'
'Volgens mij wel. Waarschijnlijk had een van hen twee verschillende huizen.'
'Dit moeten we melden,' zei Astria en ze wou de hoek omlopen, maar Hermione hield haar tegen.
'We kunnen dit niet aan de politie geven. Ze zeiden zelf dat er een mol is.'
'Maar wat moeten we dan doen? Die mol zou zoiets toch niet saboteren?'
'Het is een mol. Je weet maar nooit... Laten we als allereerst de adressen checken. Misschien zijn ze in de tussentijd verhuisd.' Hermione trok Astria mee naar het politiebureau.
'We moeten even iets checken,' zei Hermione tegen de agent die voor de ingang stond. Hij liet hen binnen.
Hermione keek even glunderend naar Astria als teken van overwinning. 
Astria ging snel op een stoel ( die voor een computer stond ) zitten, toen ze zag dat iemand daar naartoe wou lopen. Hermione en Astria opende de computer en drukte met de muis op 'Zoeken'.
'Middenweg 16,' fluisterde Hermione. Astria typte het in. Razendsnel kwamen er een aantal resultaten.
'Eigendom van Mark Robinson,' las Astria voor.
'Korte Banen 48.'
'Eigendom van Mark Robinson.'
'Dus Mark had twee huizen... Het laatste huis: Droge landsweg 57.'
'Eigendom van Bart...'
'Wat?'
'Hij heeft dezelfde achternaam als... mijn tante.'