DOOD

Chapter 3

'Wat??!' vroeg Astria geschokt. Ze had niet gedacht dat ze nog een familielid zou kwijt raken. Ze irriteerde zich soms wel aan Alisia, maar dit... Dit zou ze voor niemand wensen. De politieagenten liepen een rondje om te kijken of ze misschien nog ergens in de buurt was, maar er was geen spoor van Alisia te bekennen. 

'Wat moeten we nu doen??!' Astria voelde zichzelf in paniek raken. 'Alisia wordt toch ook niet...niet...'

Martin sloeg een arm om haar heen. 'Het komt allemaal goed... Je moet naar bed. Het is tijd om te gaan rusten.' 

Astria wist dat haar vader gelijk had, maar ze wou niet. Ze zou Alisia vinden, ook al ze zou midden in de nacht door het hele land moeten rennen ( wat ook niet haar sterkste punt was ), ze zou haar vinden. 

De volgende ochtend...

Astria werd wakker door de geur van kaasomelet. Het is haar favoriet. Ze schrok opeens omdat ze zich herinnerde dat ze naar school moest. Ze wou opstaan, toen ze haar vader naast haar zag zitten. 

'Je gaat niet naar school,' zei hij. 'Ik heb school afgezegd. Ik denk dat het nu even belangrijk is dat je genoeg uitrust. Als je morgen weer fit ben, ga je morgen misschien wel naar school.'

'Hoe gaan we leven? Je kan niet voor mij en Alisia zorgen en nog gaan werken.'

'Dat zien we later wel. Eet je ontbijt lekker op, ga lekker douchen, dan zie ik je zometeen beneden,' zei Martin en hij stond en verdween achter de deur. Astria zuchtte. Ze at haar kaasomelet op en deed wat haar vader haar gezegd had. Ze kwam even later aanlopen. Haar vader zat tv te kijken.

'Pap?' vroeg Astria onschuldig.

'Ja Astria?'

'Mag ik je laptop lenen?'

'Hoezo??' vroeg Martin door.

'Nou, je weet wel het meisje die mam had gevonden??'

'Hermione Granger?'

'Ja. Die politieagent ging me haar adres doormailen, dus zou ik hem het liefst op jouw laptop willen bekijken.'

'Prima. Hij zit in mijn werk tas.'

'Oké, bedankt,' zei Astria en ze gaf hem een kus op zijn wang. Ze haalde zijn laptop eruit en opende gmail. Ze scrolde naar beneden en stopte toen ze als onderwerp Hermione Grangers adres zag staan. Ze klikte er snel op. 

'Hortensia laan 12,' las Astria. 'Pap, ik ben even weg,' zei ze.

'Is goed, maar kijk goed uit hè!!' zei Martin en hij liep samen met Astria naar de deur om haar uit te zwaaien. 

Astria was helemaal opgewonden. Ze was een grote fan van Hermione en ze popelde om haar te zien. Alleen zou ze haar graag op een manier andere manier ontmoeten. Niet vanwege haar moeder. 

Toen ze aankwam was ze eerst een beetje zenuwachtig. Maar ze liep gewoon naar de deur en belde aan. Een meisje met bruin haar ( dat in een staartje was gezet ) en bruine ogen deed open.

'Hi, ik ben Astria Jones, de dochter van Leandra Jones, de vrouw die bij het meer was gevonden.'

'Hermione Granger. Nog gecondoleerd.'

'Bedankt. Ik had nog een vraagje. Je zei dat ze nog leefde toen je haar had gevonden. Zei ze iets of...'

'Als je wil kan je binnenkomen. Dan kan ik je vragen binnen beantwoorden, want het lijkt erop dat het gaat regenen,' zei Hermione en ze keek naar de grijze wolken. 'Neem je fiets maar mee, dan zetten we die in de schuur.'

'Bedankt,' zei Astria die onder de indruk was van Hermione's vriendelijkheid.