Kampilan: Lihim at Misteryo

15: "I Told You So"

CHAPTER 15 - "I Told You So"

"Romano?" 'di makapaniwala at mahinang sambit ni Arabella nang mai-zoom in ang lente ng kamera at mai-pokus sa taong kausap ni Cassandra. Matapos ang insidente sa pagitan niya at ng mga Kampilan, at matapos ang ilang araw na walang gaanong aktibidades na nangyayari kay Cassandra, ngayon ay nagkaroon siya muli ng lead.

Again, she took a peek through the viewfinder of her DSLR camera and observed more. Nakapuwesto ang mga ito malapit sa salaming bintana kaya kitang-kita niya mula sa labas na nag-e-enjoy ang mga ito sa pinag-uusapan.

"What are you doing there?" naiinis niyang sambit, wari'y maririnig talaga siya ng nagngangalang Romano.

Medyo foreigner itong tingnan at may-edad na. Nasa early 50s. Gayunpaman, mapapansin ang pagiging neat at smart nito sa pananamit. Bagay rito ang suot na black suit na angkop na kasuotan sa loob ng eleganteng restaurant ng Trademark Hotel. Malakas pa rin ang charisma nito.

Dali-daling nilisan ni Arabella ang sikretong puwesto at tinungo ang parking lot kung saan naroroon sa pinakasulok ang kanyang motorsiklo. She carefully stuffed the camera back into her backpack and bent down to open her bike's compartment. There, she hid her camera's memory card. Better be secured than sorry. Ayaw na niyang mangyari na nakuhanan siya ng mga Kampilan ng memory card.

"Sa dinami-rami ng mga taong pupuwede mong dalhin o imbitahin sa isang dinner, ang babaeng 'yan pa," mahinang sambit niya.

Dahil hindi maalis ang inis niya sa nakita, nakapagdesisyon siya tuloy na pasukin ang naturang restaurant. Aalamin niya mismo kay Romano kung ano ang nangyayari.

Malayo pa lang siya ay kita niya sa bintanang salamin na tumayo si Cassandra sa inuupuan at waring nagpapaalam sa kausap.

Baka magsi-CR. Magandang pagkakataon upang masarili niya si Romano roon sa lamesa.

She was able to get inside kahit pa wala siyang reservation at hindi naka-dress code. Ang weird niyang tingnan sa suot na black jeans, black jacket, at black canvas sneakers. Hindi rin siya nag-atubiling tanggalin ang suot na gray na beanie sa ulo habang mabilis ang hakbang papunta sa mesa ni Romano. Hindi niya alintana ang mga tinging ipinupukol sa kanya ng mga nadaraanan niyang parokyano roon.

Hinintay niyang umangat ang tingin ni Romano sa kanya.

"A-Arabella?" Halatang nasorpresa ang may-edad nang masino siya.

"What is going on, Romano?" Mariing nakatikom ang bibig niya para mapigilan ang inis at galit na kanina pa gustong sumambulat.

~~~~~~

Dinampot ng sopistikadang babae ang kopitang nasa harapan na may lamang alak at itinaas iyon sa ere. Maluwang ang ngiti nito habang minamasdan ang mga panauhin ng kanyang anak sa espesyal na gabing iyon.

Maikli lamang ang pahayag ng babae. At sa huli nitong pangungusap, proud nitong binalingan ang anak at sinabing, "Happy birthday, Bernadine."

Sumunod ding bumati ang mga panauhin at maririnig pagkatapos ang mga kalansing ng mga kopitang nag-untugan.

"Thank you so much, guys," 'di matapos-tapos na pasasalamat ni Bernadine, "for coming here tonight." Maluwang ang mga ngiti nito at nagniningning ang mga mata dahil napalilibutan ito ng mga kaklase, kakilala, at kaibigan sa Monte Carlo. Pinili nitong gawing medyo pribado at candlelight dinner party ang kaarawan sa isang mamahaling restaurant.